И почнаа да и се редат во главата сите друтарчиња од училиште.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Треба да се бара чаре! — и почна да си реди во умот: „Жена пометнуа од тешко кревање; пометнуа ако јадиш нешчо да не ѝ дадиш — од стрвоо, шо се вели; пометнуа, да се уплаши од нешчо, пометнуа да а повреди нешчо по меот; пометнуа, пометнуа, пометнуа од . .. маѓиа !.. .
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Кога стана разговорот за женење, Толета го пријаде јасникот и почна да ги реди во умот сите девојчиња од селото и да нагаѓа која ли сака да му ја наметне бегот за да може после, како своја робинка, да ја прибере на кулата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но сега, кога тој и рече дека ќе гледа да ја омажи, да ја теслими на „некого од вашите" наполно се смири од тој страв и почна да си ги реди во умот сите ергенчиња од селото.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Под превезот на мрачнотијата луѓето заедно со стоката се редат во колони.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Како и сѐ друго во Америка, така и овој центар има свој ентертејнмент дел: туристите се редат во редици не би ли виделе автентични спејс-шатлови, астронаутски одела и скафандери, хај-тек курци-палци и слични тракатанци.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Потем таа ги излупи компирите, ја стави тавата со сало на оган и кога салото зачрчоре, почна да сече фелчиња, да ги реди во тавата откако до подгорување ги испржи од едната страна, ги врти и од другата.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Едниот ќе поведе во својот утрински занес пречекувајќи го сонцето другите го следат во складно безредие и еден по друг се редат во устремот на денот.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Внимателно ракуваше, педантно ги редеше во кутиите за храна нежно завитканите сендвичи и овошјето, како и танките резанки сирење, сѐ убаво спакувано, ништо да не се згмечи.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Туку пегла и реди во шифоњерот, сместен на среде на долгиот ѕид, а околу само кревети.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Се вртам кон следните гости и со наклон и рака испружена ги канам да повелат да се фотографираат со младите, а тие се редат во групи - дедо, баба, мајка, татко и деца.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Синот на Тајко затрепери. Значеше ли тоа дека работите се редеа во негова полза?
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Кружат шишињата со ракија од рака до рака, паѓаат наздравувања, благослови, едно од друго поубави, помладите поздравуваат со сегашен јазик, а старците вадат од сеќавањата некакви стари зборови, па ги везат и ги редат во долги наздравувања, ракијата во шишињата се смалува, а расположението, расте.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И кој сѐ се реди во погребалниот спровод на телесно умрениот дух во таа негова куќа?...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
А сѐ можеше да биде поинаку.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Полека ѝ се доближува Дејан, толку многу што му ја чувствува кошулата која мириса на свеж босилек што и нејзината мајка го редеше во шкафот со нејзината облека.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Гита Коец едновремено го жалеше (жив ли е? каде ли е? како му е?) и го прекоруваше својот маж и во лепливите летни, и во прозрачните есенски, и во овие пусти зимски солунски мугри што се редеа во нејзините бдеења додека ја исчекуваше завршницата со неговата интернација. Ќе го види ли повторно?
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Роса не ги изрече зборовите што ги редеше во главата оти Пелагија продолжуваше со глас мислиш рамен а тој полн со болка Еве сега имам нова мајка, Перса се вика.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
И еве: ѝ ги реди во канче на сестра ми крај креветот.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
И еве: ѝ го реди во чинија на сестра ми крај креветот.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)
Така ќе си редам во себеси и ќе се туткам на скалите, пред врата. Сама со ноќта, со ѕвездите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се нафрлија на дуќанот од Цветко и искупија сѐ што имаше внатре за јадење и за куќни потреби; страсните пушачи што беа останати без тутун, по две цигари редеа в уста за да се наситат; рошкаа луѓето низ дуќанот, претуриваа низ сѐ што ќе најдеа: отвораа сандаци, вреќи, кутии; искупија сѐ што им требаше и не требаше; дуќанџијата Цветко го молитуваше бога пак да даде дожд.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)