рече (гл.) - го (зам.)

„Речи го она што ти тежи. Кога човека ќе го зафати стравот треба да го признае тоа“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Гледај, те молам“, му се насмеа в лице, „ако си ти личноста која од толкавата зацапаност може и да се разболи, и ако цениш дека токму јас сум спасителката што може да те исцели, речи го тоа директно, а не во трето лице!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Брзо речи, речи дека овојпат ќе останеш дома засекогаш и дека никогаш веќе нема да си заминеш, речи го тоа!
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
24. ИАКО ТИ ГОРЧИ, ТИ РЕЧИ ГО СЛАТКО - црвенее потцртувано и во тестаменти и во други пораки до синот од татко, а всушност е издишка, на душата вентил...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
А го мачкам со сѐ што ќе ми речат го мачкам; ракии, киселини, лукови, саѓи, катрани, со сѐ обидов.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Додека Боге и Кате, затечени во ново сознание кое пред да ги расветли ги заслепи, само се погледнуваа и молчеа, Маре се преташе во прашањата сама што си ги поставуваше како стапица: - Значи, си им бил џандар. - Ако сакаш, и така речи го.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А ако пак не ме сакате и ме сметате за непријател, те молам речи го тоа само со еден збор, па - како што дојдов - така и ќе си заминам.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)