рече (гл.) - вистина (имн.)

Во една група некој рече: - Кукушанчето за сите нас му ја рече вистината на валијата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Гоце Делчев сето ова го слушаше и молчеше.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Напати, зошто да не ја речам вистината, и јас посакувам да се чувствувам онака лефтерно како што се чувствуваше братучедот Благоја кога се појави пред нас и жив и ведар по она долго престојување под земјата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Паметам колку се израдувавме и колкава среќа ѝ го озари лицето на тетка ми Боса.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ја рече вистината, проклет да бидам, тој како да беше во мене.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Можеби се потсетил на она време кога бил на моја возраст.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Може и тој оддалеку гледал некое девојче - како Соња.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Посакав да го прашам, ама не бев сигурен дали ќе ми ја рече вистината: И не го прашав.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А јас, да ти ја речам вистината, и самата ја знаев сета таа историја, бидејќи сето тоа лично го имав слушнато со свои уши оној ден, кога дед Павел ги покани сите Белогардејци кај него, на имањето, и приреди богами богата гозба.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Па сепак, зошто да не ја речам вистината, мојата одговорност си ја замислував како прст, како сосема обичен прст, што не престануваше да чука на вратата на моето спокојство: „Чук, чук! Чук, чук!“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Другите, секако, беа покритички.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Не, велат, ние мора да ја речеме вистината, ние мора да ја речеме целата вистина.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)