рече (гл.) - глас (имн.)

Кој вика? - Тетко, јас сум Петко! Отвори! - рече гласот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Човечката сенка како дух се провлече низ вратата, влезе во дворот, се искачи по скалите и влезе во дворот, се искачи по скалите и влезе во куќата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
„Зад сликата бил“, шепна Џулија. „Зад сликата бил“, рече гласот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Сега би можеле да си кажете збогум“, рече гласот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Остани каде што си!“ рече гласот. „Сврти се кон вратата. Не мрдај!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Куќата е опколена“, рече Винстон. „Куќата е опколена“, рече гласот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Сега можат да нè видат,“ рече Џулија. „Сега можеме да ве видиме“, рече гласот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Како се вика? - Велко... - Добро, сега јас ќе му јавам! - рече гласот од телефонот.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
„Те сакам... Господе, колку те сакам..., како ниедна пред тебе“, премалено рече гласот на татко ѝ. „Знам“, рече маќеата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Сеќавањето е разбуричкано и покриено со 'рѓа на времето. немој дедо ти се заколнуваше да не му ја ископуваш тајната на младоста, рече гласот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Кој сум, ќе видиш сега. Гледај сега, правичен Шабтај“, рече гласот на латински јазикот кој скромниот битолски метлар пак одлично го разбра.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Добро, Мид“, се чу од звучникот. „Дали е тоа сѐ?“ пристојно запраша. „Да“, рече гласот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Дали сте оженет, господине Мид?“ „Не, не сум.“ „Не сте оженет“, рече гласот на полицаецот зад светлосниот сноп.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„ШТО?“ „Па што мислиш кој би можел да биде?“ рече гласот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Убаво, убаво“, рече гласот од далечините од милион километри.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)