рече (гл.) - дедо (имн.)

- Изгледа лошо е, да бегаме! – му рече дедо Димче на Кире... ги потераа празни коњите, а тие потрчаа по нив...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Баба ми Софија Скендерова и дедо ми Димитар Скендеров се Егејци. Или Бесвинци, како што би рекол дедо ми Митре!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Одвај преживеав... - со сенка на лицето рече дедо Иван, сеќавајќи се на тоа дамнешно време.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Дојде внучке, а? - мило рече дедо Димо и ја стави својата збрчкана рака врз нежното рамо на девојчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Да им е напомош денот, - рече дедо Димо, кревајќи ја раката над очите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Јас ќе дојдам! - рече дедо Димо. - Одам јас! - рече доктор Коста.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Името да не им се чуе, - рече дедо Иван и го вовлече својот гостин во колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Дај ми го писмото! - рече дедо Димо со насолзени очи.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Прво децата, - рече дедо Димо, поздравувајќи се со шумарот. - И веднаш враќај се! Разбра?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
За три дена се е на твоја глава! - му рече дедо му на разделбата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Не те разбирам, - рече дедо Димо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Човек никаде не е безбеден, - рече дедо Димо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Мислиш дека треба да ја пуштиме? - рече дедо му.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- И тука се мешаат миризбите - рече дедо Димо. - Ама на што?
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Денес си мој гостин, не те пуштам кај дедо ти Иван, - рече дедо му.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Чист, благ, костен не му е рамен - рече дедо Иван и запрета четири-пет компири во вжештената пепел.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Одврзи ја сега и остави ја! - рече дедо му.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Не навикнало детето, - рече дедо Димо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Таму пушти ја - рече дедо му.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Да ти е алал! - рече дедо Иван. - Ќе биде од тебе човек.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Во градот ваш, Да не ми замерите, смрди на зелка, на манџи, на бензин, не знаеш на што, а? - рече дедо Димо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој човек ми остана тука - рече дедо Димо и покажа на левата страна од градите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Послушен е тој. Со него не бој се - рече дедо Иван.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Да. - Но тоа ништо не менува во нашето живеење овде. - Менува, - рече дедо Димо. - Утре одиме в село.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Дуковци не се шегачат, - рече дедо Димо, кој беше седнат и ја клепаше косата. - Ќе проплаче тревата!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Тоа му е првпат во животот да оди на лекар, - рече дедо Димо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Ги испратив децата први, - му рече дедо Димо на доктор Коста, кој откако замина џипот се појави некаде од длабочината на коријата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Оние платна веќе нема да ги распнувате! - рече дедо Димо. - Ќе уредиме спиење во плевната.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Погледај онаму! - рече дедо Стамен и покажа со стапот кон запад.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Па кој ти вели дека си ти. Детето случајно се викало Васко, како и ти. - рече дедо Спасе и се поднасмеа.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Не дедовото, не сум уморен! - рече дедо Стамен и ја спушти сувата рака врз меката Златкова главичка.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Ти чедо фати ја ѕвездата а јас ќе седнам да си починам! - рече дедо Стамен кога се искачија на ридот и седна.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Ех, стар сум, не знам што зборувам, - рече дедо Гога.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Аха! - се израдува дедо Васја и веднаш му излета - и како е овде, кај вас; - Секако.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дедото го одведоа неколку чекори налево, го свртеа, го оставија со грбот кон купот од земја.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
По брегот трчаше куче - лаеше. - Студено е - рече дедо Васја - и од реката влече. Длабоко е овде? 74 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Така значи... - рече дедо Васја. - Види, види...
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На предниот дел од чамецот гореше свеќа.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Не сум Фјодор. Јас сум Васил Калашњиков - споро рече дедото Васја и заплака.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
А си можел да патуваш и во Америка, и во Индија.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Топката беше црвена? - прашав возбудено. - Црвена, - рече дедо ми.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Ти, детуле, си сонувало, - рече дедо ми.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
— Ако не се врати ќе чуваме в тегла жива риба.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Разбирам, - рече дедо ми.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Ти, дете, убаво сонуваш, - рече дедо ми.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Киро Костовски, - реков кога ме праша.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Потоа ни одржа говор.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сите на број.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Татко ти, Кире биро, татко ти загина, - шмркајќи рече дедо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Те излагал, - рече дедо Геро.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Не е за смеа, - рече дедо Геро и се сврте кон децата: - Еве што ќе ви кажам: ни ние не знаеме сигурно.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Ете, - рече дедо геро, - да не беа децата, тешко да му го најдеме крајот на Лумана.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Подобро да не го знаете, - рече дедо Лико и сепак не се воздржа да не почне да кажува.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И секој во себе мислеше како сега поскоро би прснал да бега одошто да го стори ова што им рече дедо Геро.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Го виде, - рече дедо Геро.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Не сте, не сте, се шегував, - помирувачки рече дедо Ангеле, а децата, задоволни, му ја ставија гредата да помине.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Што се прчиш како војвода кога личиш како главатар на кокошкари, - му рече дедо Ангеле.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Песна ќе ви кажам за него, - рече дедо Геро и засвире.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Не, налутено рече дедо Геро и некои други селани од комитетот.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Јас ги добројав годините, па пак не ми се легнува, а не тебе што си каде-каде помлад, - рече дедо Најдо.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
„Заборави го тоа, мајсторе“, рекол дедо ти, веројатно сакајќи да му го потсече опашот на стравот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Вечната пролет е само комунистичка илузија на Ф. Кастро“ * рече Дедо Мраз кого пак го облекла маркетинг* службата на КОКА*КОЛА некаде во почетокот на дваесеттиот век а и двајцата ги заболе тоа што С.Ајкула Деголка (која патем не се произведува од 1974 год.) може да се вози на три тркала ***
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
„Тоа е многу добро“, рече дедо Владимир, „да другарувате, да си помагате.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Душава ми е исполнета дека се собравме, ја исполнивме куќава!“ рече дедо Владимир.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Па, деца мои, јас успешно сторив тоа што го наумивме со Мирјана“ - рече дедо Владимир, од внатрешниот џеб на палтото извади плик и го кладе на маса.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Можело, можело - По свадба тапани! - би рекол дедо ми.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Добро те учи мајка ти - му рече дедо на татко. – Ќе зборве и ќе пее и зошто да не?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сиктер! - му рече дедо Наќе налутено и побрза кај дедо Лабро.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- А јас велам дека така не чини... - помирувачки пак рече дедо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- - Дај тока - рече дедо - Лира и половина, ама ќе почнеш од денес, море од сега, добро?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Зошто да не? - рече дедо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Сега можеме да заминеме, - рече дедо и полека се оддаелечивме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Нема кој да ја загади, - ми рече дедо ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Јас не лажам, - отсечно рече дедо ми и запали цигара, свртувајќи ја главата кон прозорецот за да ја смири малку лутината што му надоаѓаше.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Пак некое куче- рече дедо Стефан и ме прати да отрчам на спротивниот рид да им дадам знак на тамошните овчари.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Донесе зајрето?“ го прашале. „Го донесов“, рекол дедо Геро.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Добро- рече дедо ми- а што плата чекаш од нас?
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Твоја ќе биде таа работа. Јас само благословам- рече дедо попот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Ајде, нека ни е за многу години - рече дедо ми Крстин и токако се прекрсти прв пречекори преку прагот. Со десната нога.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Арно, ага. Еве одам“, рекол дедо Геро и влегол онака во земјанката божем да го запали огнот и да им ја направи топеницата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Е Турчин будала- му рече дедо Стефан и го праша: - Кога треба да дојде?
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Не е ова само селска работа- ѝ рече дедо ми на баба. – Сама знаеш дека ние од кираџилакот живееме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Гледај што ти правевме!“ „Ако,ако“ им рекол дедо Геро. „Вие да сте живи“.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Клепна клепалото, - ќе речеше дедо ми кога ќе го сетеше мирисот на кафето и тогаш брзо-брзо баба ми прва се измолкнуваше од постелата, зашто таков бил редот, а по неа и дедо ми.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Кажи сега, Петре, кое добро те донесе? – му рече дедо ми откако мама ги крена филџаните секому пооделно велејќи му „На здравје!“ на што секој пооделно ѝ одврати со „Здравје да имаш!“
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Добро- му рече дедо Стефан. – Ќе ти го дадам овенот, ама ти штом разбереш кога доаѓа валијата ќе дојдеш да ми кажеш.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Така, така. Убаво мислиш, ама не знам што велиш! – рече дедо ми.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
И довека така- рече дедо ми.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Да ти е живо – рече дедо ми. – Умно дете ми се гледа.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Ех- рече дедо ми. – Ние како волкот: сами си ја свршивме работата. - Ама нешто и научивте- рече Едо.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Прости, попе, - му рече дедо ми- ама голем ќерата си ти.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Глеј Ѓаурот. Зашто не се лутиш бре?“ „Ех“, рекол дедо Геро. „Мое е да ве служам“.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Демек и ние треба гости да чекаме- рече дедо Стефан.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Повела да имаш, синко, - ќе речеше дедо ми, земајќи го пагурчето со ракија.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Вода студена дајте му, - рече дедо Геро војвода, истрча надвор. Најдо по него. Петре Даскалот остана дома.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Ајде- рече дедо ми – в црква да влеземе како што прилега.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Не сакам да се закрвиме- му рече дедо Стефан предупредувачки.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Овој Златен, да ни е на помош, многу ја навбели брадата – рече дедо ми Крстин кога излеговме од дома за в црква.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Знам што ми зборуваш- рече дедо ми- ама ајде сега ти мене гостин да ми бидеш, да ти се порадува Ѓурѓа ваша и оти сами овој муабет јас и ти не ќе можеме да го правиме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Аха- рече дедо ми. – Тогаш кое добро те донесло?
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- А бе убаво зборуваш ти- му рече дедо Стефан- ама како вели песната: турската вера неверна.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Знам- рече дедо попот. – Ти ќе си се допрашаш со селото и тоа ќе рече ти како што ќе му кажеш.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Ти си ја смисли- рече дедо ми. А кај ќе живееш?
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- ЗНаев јас- рече дедо ми- оти имам жена домаќинка.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- А зар не сме, -рече дедо попот и притоа срната потскокна од местото и пак почна да нѐ наманува нас децата заигрувајќи нѐ уште поживо, па ние почнавме да се потиме, ама не престанавме да ја играме играта што ни ја наметнуваше таа.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Никогаш ти во невреме не доаѓаш – на тоа му рече дедо ми. – Туку кажи што сакаш.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Да си останеме разбрани за тоа- рече дедо ми Крстин.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Така- рече дедо ми. – Со здравје да осамнеме па ќе видиме.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Не- ми рече дедо Стефан. – Оваа работа не е за тебе.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- На грчко ми личи тоа- му рече дедо ми. Поп Доне ќе биде.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Како кажуваш ти- рече дедо ми. – Небаре...
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Ама тоа не се знае“, рече дедо Најдо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Затоа авторот, загрижен да не се работи за нешто важно, настојчиво праша: „Што било тоа со тој лек?“ „Ништо“, рече дедо Најдо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Никој не знае, а сешто се зборува, рече дедо Најдо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Потоа се насмевна. „Што и да е, добро да е“, рече дедо Најдо, „Ти, што тука?“ „Ех“, пристори авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Удрете, удрете... Мене ми е убаво јас да гледам, други да работат...“ рече дедо Стефан кој претпочиташе да слуша зашто си признаваше дека не знае да кажува како што знае Најдо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Ако му кажуваш, кажи му сè по ред“, рече дедо Стефан, просто му се накара на деда Најда, но дедо Најдо како да не сакаше да обрнува внимание на неговите зборови.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тој дојде тука за да има се придружи на партизаните“, рече дедо Најдо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„... Братучед ми беше“, рече дедо Најдо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Неа ни Господ не може да ја расебети...“ рече дедо Стефан кој не се обиде да земе учество во разговорот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Го вратија дури по две недели, не се сеќавам, ама тоа време беше доволно целата работа да се забошоти“, рече дедо Најдо завршувајќи ја својата прикаска.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Тоа ами некако инаку да не се викаше“, рече дедо Најдо. „Стрептомицин“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
— На мртвите за душа, на живите за в гуша, рече дедо Петре.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Ех, стар сум, не знам што зборувам, - рече дедо Гога.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Потоа ќе те вечерам, - рече дедото.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Штом скокнеш во неа, готова си! - рече дедото.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)