рече (гл.) - мајка (имн.)

Скоро јас ќе се вратам, - рече мајката и тргна на бавча...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Ајде да чуеме нешто? - рече мајка му. - Ајде, бате, кажи нешто? - го молеа сестричките.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Наш си како не си наш, Павле, му рече мајка ми кога си дојде на себе.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Немаше одговор.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Немој после да жалиш како мене, рече мајка ми. Нема, реков јас.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Димитар е рапер. Фотографијата на баба му ја носи во паричникот и така секогаш му е полн и кога ќе ги потроши парите.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
- Нема да се вратам дома, рече мајка ни.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не се сеќавам што би рекла мајка ми во ракописот што ни го остави за да ни каже колку малку им се посветуваме на оние кои не сакаат, колку време мина од разговорот со неа, еден или два часа, кога ми се јавија од клиниката да ми кажат дека и е лошо и дека не знаат дали ќе и издржи срцето!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ми доаѓаше во сон како да сакаше да ми каже нешто, но никако не успеваше да изусти или кога ќе успееше да пушти глас јас не можев да слушнам...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Чула ли некогаш за таа скромна музичарка? И за нејзината мајка. Иако презимето на Елен е Голдбаум.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Нема да одиш никаде!” - рече мајка ми. „Тоа е желба и на твојот татко.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Двајцата беа пресреќни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Така. Го завршивме полесниот дел. Сега останува уште потешкиот, да си најдеме зет”, ќе речеше мајка ми, додека ние продолжувавме да се шегуваме, а Рашела се правеше дека тоа веќе не го слуша, излегувајќи од одајата по некоја од безбројните работи, иако во лицето сосем се заруменуваше.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Умрена од глад и истоштеност, кон крајот на војната, непосредно пред влегувањето на руските сили” - како што читам во нејзиниот „пасош” - во логорот на смртта Освјенцим како што би рекла таа, или Аушвиц како што би рекла мајка ѝ.  Кога се вратив во Скопје, Елен Голдблум беше замината на Мартиник, набрзо, слушнав, добила преместување во претставништвото на Светската банка во една азиска земја на Кавказот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Јас немам женско, и затоа ми е полесно”, ѝ рече мајка ми на Рашела, која со светнати очи, ја слушаше како ѝ ја соопштува намерата да ѝ даде мираз за свадбата, смеејќи се од сѐ срце, заедно со нас на коментарот на мајка ми, секогаш кога Евридика ќе додаваше нова сума на чеизот на Рашела:
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Мајка ми му рече да оди кај комшиите и низ муабет да открие дали некој има намера да ни префрли што ја задржавме Рашела.  „Оној кај кој ќе сетиш такво нешто, може да нѐ пријави”, рече мајка ми.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Жив е”, вчера ми рече мајка му, „сè ќе биде добро. Ајде!“
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Се зборува дека наскоро ќе нѐ собираат нас Евреите и дека ќе нѐ однесат некаде, на пат за кој никој не знае ништо”.  „Тоа се глупости, народот денес сешто зборува”, рече мајка ми со слична решителност.  „Можно е”, одговори по подолга пауза таткото на Рашела.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Ќе оздравиш брзо... ќе се кренеш...“ рече мајка му и се обидуваше да се насмевне.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Да не откаже... - без глас рече мајка ѝ на Викторија, целата стопена од страв...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Нема - рече мајка ми решително. - Постои само преживување.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
- Твое е синко, земи го. - рече мајка му. - Го симнав од покривот на шупата, каде што го фрли ти!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Гледајте да не ви изгасне огнот! Дрва и јаглен имате во сандакот, - им рече мајка им на излегување.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Но, мамо, ништо не ми е! - извика Ване. - Ти ќе останеш дома! - строго му рече мајка му. - Болните не одат в кино.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Ване е болен! - со строг глас рече мајка му. - Тој нема да оди в кино!
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Однеси им трошки од колачи, - рече мајката.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
"Ништо", рече мајката ѝ откако направи една мала пауза, па речиси плачливо рече: "Срцето...
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Арно ми рече мајка ми. Почекај, ќерко, времето нешто се буричка и ја крена главата кон небото.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
" рече мајка ѝ.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но за жал со големо задоцнување“ ми рече мајка ми по еден наш разговор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ете, тоа ми го рече мајка ми - му објаснив на Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Затоа и не сум спремен да ја обвинам дури и под претпоставка дека таа од некои нејасни причини намерно го потхранувала сомнението што Огнена Гулева во купето во мое присуство го изрече.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А јас немав доволно храброст да ја присилам мајка ми да се исповеда пред сопствениот син.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Наеднаш исчезна, го снема, како да беше дух или некој негов роднина од сништата...“ рече мајка ми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
" Мислам дека за тебе е најбитно да поверуваш во она што ќе ти го рече мајка ти", ме посоветува тој.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Со нашите раце и со умот го создаваме и доброто и злото.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Да, жално е денес да се констатира, но во тој наш разговор Ѓурчин не беше спремен да ми помогне.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И вистина, убаво ми рече мајка ми вчера: „Ано ќерко, поднамирви се веќе малку поубаво кога одиш на вада, оти таму се собираат момичките и жените од целово село, пак ќе те прикажуваат.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Дури ни Фантастичната петорка не била имуна на безразборност, а само еден поглед во секој каталог за пазарење или за облека за геј-мажи е доволен засекогаш да ја разбие претставата дека геј-мажите нужно имаат во суштина добар вкус.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Сите геј-мажи што ги познавам се ужасни мурдари, а и ти си таков“, му рекла мајка му на писателот и критичар Џон Вир по телефон кога му се јавила за да поразговараат за Настрано окце за стрејт-дечкото и за подвизите на Фантастичната петорка: „Има шанса да ги донесеш да ти го исчистат станот?“ 344
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од тие момци можеби се во стегите на реакциското формирање – жртви на интернализирана хомофобија или на родова паника, кои очајнички си ги потиснуваат и си ги одрекуваат длабоките, внатрешни копнежи по циц, по кадифе или по позлата – но тоа веројатно не важи за сите нив. ‌Моделот на Фелоус, исто така, не ги објаснува ниту естетски неврзаните геј-мажи на кои навистина не им е грижа за историјата, старите куќи, дизајнот или стилот, за чувањето на минатото и за живот во совршен ентериер и чиј вкус е срамотно подложен на чести, страшни испади.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Конкретниот есенцијалистички модел на машкиот геј-идентитет кој го промовира Фелоус, неговата визија за геј-мажите како природни старинари, архитекти реставратори, љубители на стари куќи и „чувари на културата“, не може да ги објасни оние мажи – а знаеме дека такви има, дури ги има и во значителен број – кои се страсни и посветени модернисти, кои инстинктивно мразат украси, мразат викторијанска ситничавост и детали од разни периоди, кои копнеат по чисти линии и по апстрактни форми, по простори на зен-чистота и по јапонска апстракција и кои ни мртви нема да ги најдат ниту на сто метри од некое милјенце.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„И останатите малечки на Зигмунд се добро.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ајде да ручаме.“ „Тоа е доволно само за тебе,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Како е Ана?,“ прашав. „Добро е,“ рече мајка, исправајќи се, и одново седна покрај масата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Утринава зготвив телешка чорба,“ рече мајка кога го пречекоривме прагот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа пак ја дофати свеќата, ги зари ноктите во неа и гребеше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој веќе не ја погледна. Таа одеше по нас до излезот од трошната куќа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Продолжив да го тријам ножот, иако веќе беше светнат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Тетка ти дојде да те види,“ ѝ рече мајка ѝ .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Конечно треба да научиме да разговараме,“ рече мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Треба да научиме да разговараме,“ рече мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Некои одговори е подобро да не бидат изговорени,“ рече мајка му.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Сакам да се одморам,“ реков. Влеговме во спалната.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ќе го поделиме тоа што е за мене,“ рече мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас ѝ пријдов, ја прегрнав и ја бакнав во челото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ќе треба да фаќаме врски“, му рече мајка му на татко му, а овој намуртено нишна со главата, како да му предложила да ограбат банка.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Тоа е сè што треба да знаеш пред да тргнеш“, му рече мајка му на крајот, „мораш да знаеш кој си, синко.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Што би рекла мајка ми - „Во животот има и навика и одвика“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но најдобро би било да провериш сама!“ - рече мајка ѝ.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Да ви кажам право јас ќе правам така, како што ќе ми рече мајка ми.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Кога је така - рекла мајката на нероден Петка, - хајде да плачиме!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Оф, мори ќерко - је рекла мајка је - стани, работи, оти тој одошто јет муд'р, мажот ти, ѓоа на метлата му нарачуа, ја тепат неа наместо тебе; тој праит: нагоарам ти ќерко, дошикај се снао!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- му рекла мајка му.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тије зеле лопати и врешча, та тој час и собрале ореите на куп и 'и наполнале во врешчата, та го молитвеле старецот, шчо 'и научил таков ум.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ќе ти кажам, синко - му рекла - ами таксај ми се оти ништо не ќе му сториш на чоеко, да после ти го изваам да го видиш што чоек јет - му рекла мајка му.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Арно, за тоа ми кажал, ами за Лиса (кучката) што ќе ме испердушеше, ако не беше Смиле овчарот да ме одбранит?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ходеешчем п'тем, видел во една нива неколкумина шчо береле на куп и сакале да кревает кахтени ореи со вили, та и поздравил и им рекол: - Честита ви работа, братја!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еден пазарен ден излегол царо да шета низ чаршија и кај што врвел покрај дуќаните, сите дуќанџии му стануале, само терзијата не му станал; при с¯ што го видел царо оти врвел, па не му станал, чунки преесапил ако стани, ќе изгуби стотина игли од работата и ете ти зијан.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Се таксало сонцето оти ништо не му чинит и ја откачила иглата од зад вратата, ја дувнала и се сторило момчето пак чоек, како што си беше напред.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И од тогај остајл мрзата и се сторил работник.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ете како се свршило пустото наречуање од наречниците - му рекла мајка му и си го грабнала за гуша, та си го избакнала и си го оженила, та је се стори цел домаќин на куќата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Шчотуку заминал, живијот мртоец станал, ошол дома, грабнал секирата, се прекрстил и: хаа, на работа!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Едно извесно време ја посетуваше Сија Хаџибанова, но и таа престана да доаѓа зашто не знаеше како да ја утеши.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таа никогаш така не подвикнала. Ѝ падна жал и се расплака.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Да чува господ и да брани, рече мајка ѝ, ти ја пушташ по светот, а таа ти се враќа без глава.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ѓувезија Дубровска рече: - Јас ја видов казната негова, а тој не сака да ја види мојата. - Тој гледа сè, рече мајка ѝ, но и тој одбира што да гледа побргу.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А кога правта се стаи, виде дека таа е единствениот човек што слегол од автобусот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Само што ќе ме видат и ќе избегаат, рече. - Ќе си врзеш шамија, рече мајка ѝ, таму и така жените си го покриваат лицето. - Таму носат и трето око, навезено на грбот од кошулата, рече Ѓувезија Дубровска.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ние сме на почетокот на ручекот, ќе видиме на крајот, рече Мајка пред да замине со госпоѓата Камилска да го донесат новото јадење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Само да не ја ставите во вашата листа на опасни турцизми! рече Мајка и замина со подавалникот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Шегата на страна, но модриот патлиџан нема само гастрономска туку и цивилизациска вредност, посебно за медитеранските народи.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сѐ на светов има мајка, ни рече мајка Верна Јаковлеска, и сонцето има мајка.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
А кога ѝ рекол МАЈКО - и го повторил тој збор - дури тогаш го кренала челото ничкосано врз згрчените коленици.И го здогледала.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Уште ли е тешко да се најде работа? - праша претпазливо Марија. - Тешко, ами како? - рече мајка ѝ.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Не карај го, - му рече мајка му, - си знае зошто лае на него... Познаваат кучињата...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
- рече мајка му.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
„Та шо ќе рече мајка да не го вида Толето? — Си мислеше таа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Другите тоа одамна го сторија, а ние уште спиеме - рече мајка му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Треба да вечераме - рече мајка му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Тогаш оди, ама порано врати се! - рече мајка му и влезе во куќата да ја внесе солта.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Да вечераме и ќе ти кажам - рече мајка му, ја запали ламбата и седнаа да вечераат.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- И сол ми донесол домаќинот! - израдувано рече мајка му, го прегрна и од очите ѝ потекоа солзи.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Чудо! - рече мајка му. - Што чудо? - рече Трајче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Донеси па ќе видиш! - рече мајка му. Трајче ги донесе лопатата и казмата и мајка му почна да му објаснува.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Умно зборуваш, синко, но ајде да видиме што станало со скривницата - рече мајка му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Добро е! - рече мајка му. - Значи пљачките се спасени! - додаде Трајче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Слегуваат в град! - рече мајка му на Трајчета!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Песната - рече мајка му - вака кажува: „Седнал Марко с мајка да вечера, солца, лебец и лути пиперки. Подмустаќ се Марко насмевнува“.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Е, сега сме сигурни! - олеснето рече мајка му.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
– „Боже! Зер си гледал од некаде, ја ти кажал некој, море синко Силјане,“ му рекла мајка му.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Застани малку и здивни“, рече мајка ѝ .
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Минк ѝ се нафли на супата. „Побавно јади!“ рече мајка ѝ.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Рацете ти се наполно во ред“, рече мајка му. „Не“, залипа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ајде на спиење“, рече мајка му плашливо. 39 Уште една клоца. Том легна задржувајќи си го здивот.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ние сме под протекција“, со потсмешлива сериозност рече мајка ѝ .
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Така ти се чини, - ѝ рече мајка ѝ... но сепак се приближи кон рипката.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Благица молчеше. Да ја излаже мајка си - божем не видела, не сакаше, а да ја каже вистината се плашеше од тоа што ќе рече мајка ѝ.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Ајде сега однеси ја чантата во твојата собичка, - рече мајка ѝ.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Костовица, сакам да речам мајка Евгенија, имаше четири свои сираци.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
-Сврти се - пак рече мајка Евгенија.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Не му ја давам целата, - рече мајката, - ама и уште три пати толку да имаме не ќе го наситат никаквецот штом дошол.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Па зошто не јадеш? - Така. - Денеска, ах, - рече мајката, - супава нешто многу се излади, нели Зоки? - Не, - рече Зоки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Ах, ни нему, ни нам уште не ни е дојдена среќата“, рече мајка му.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Често стариот се распрашуваше дали умрел тој и тој од селото.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Како го направи месото? - Ќе ви објаснам после.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Уште се лепи, - му реков, - Вчера чичковците ми рекоа да им кажам на другите деца да не се качуваат по мостот, да не се извалкаат и да не ја уништат бојата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ах, Маци сака кај тебе! - рече мајката со бебешкиот тон.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ај да си играме. Можеме да правиме ќофтиња од кал, - ѝ рече Ане на Дора. - Ај, - рече Дора.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Казнета си, - ми рече мајка ми и си влезе во кујна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ако сакате, дојдете дома да ви намачкам леб со еурокрем, - им рече мајката на Ане и на Томе.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Аман бе, Тони, немој, - тивко рече мајката.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Не знам? Што ви се јаде вам? - насмеано ѝ одвратив.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ништо, ништо, гладна била Маци, ама и лута, - рече мајката со бебешки тон, постојано насмеано гледајќи ја мачката.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Од комплицирано, уште покомплицирано -, рече мајка ми.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Страхувам и да не го повикаат итно татко ми в болница, но исто така и од тоа да не рече мајка ми: - Ајде, побрзајте со вечерата, да ве легнам, зошто имам да пишувам текст за утре.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Остави, - ѝ рече мајка ми - недела е, утре ќе дојде Нерка, и за час сè ќе среди.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се напрегнав да чујам: - Детено има развиено чувство за праведност и неправда - рече мајка ми, мислејќи веројатно на мене.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Во право си, - галејќи ме по косата, рече мајка ми, - романот не ти е завршен.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Тоа е моја грешка што така сум ви ја објаснила смртта, - рече мајка ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Имам нешто многу важно да ти кажам. - Кажи, - рече мајка ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И јас, - рече мајка ми со тивот глас, како да се колеба дали исправно постапила, - му ветив дека романот што го бара од мене ќе го има до крајот на летото.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Телефонските разговори - рече мајка ми - биле ужасно скапи, па не можевме ништо поопширно да си раскажеме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Многу сум љубопитна, - рече мајка ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не тревожи се , - ми рече мајка ми, - таа се расплака од радост што те гледа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Последниот рок за предавање на романто, - рече мајка ми, - истекува по десетина дена.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не се ниту тајни, а уште помалку забратени, - рече мајка ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Излези на студот надвор ако си прв- задорливо му рече мајка ми.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Тате ја праша: - Уште прашуваш- рече мајка ми.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Сигурно се кроти нов чувек у неа! како што знаеше да рече мајката Роса.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
„Писание, би рекла мајка. Што може да ти се запише на главата, не може на книга.“
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И така... ,Век човечки, би рекла мајка, кај нѐ врагот замери". 35.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По цел ден не би се гледале.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
По секоја цена да си различен.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во заблуда се тие мајки што веруваат дека е така.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Да не е кич? – се уплашив. - Не е – решително рече мајка ми. – И навистина, многу ми се допаѓа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А, да, се сеќавам – рече мајка ми – тоа беше моја грешка, те однесов на концерт што ептен не одговараше за твоја возраст, затоа ти беше здодевно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ова е голем комплимент за мене – рече мајка ми. – Ќе треба да напишам и друг сличен.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас сум многу љубопитна по природа и моите дома често ме нарекуваат „досадија“, демек- сум била здодевна со прашањата, со упорноста да го истерам докрај тоа што ќе си го наумам, па ги „давам“ понекогаш до бескрај, додека да “им пукне филмот”, како што има обичај да рече мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Како да не, се кажувало! – рече мајка ми. – Тоа не е точно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас него одвај и го познавам – рече мајка ми со некаков далечен глас.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Е, па, - рече мајка ми – научи да ги прифаќаш на ист начин и своите недостатоци и своите позитивни особини, и едните и другите се – ТИ.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Сака да биде различен од другите – рече мајка ми – и тоа е на негова возраст природно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Мила! - викна татко ѝ строго од дневната - слушна што ти рече мајка ти?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Немало потреба, секогаш сè било во ред – рече мајка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Никој не е идеален.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Во право си – рече мајка ми. – Ова веќе ептен ми се допаѓа. – Пораснуваш, малечка моја, ти работи мозочето – и ме бакна по косата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ете зошто не ве носам по странските фестивали – рече мајка ми – вам ќе ви биде здодевно, а јас таму имам многу повеќе работа отколку во Битола.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
КОГА “ЈА ИМАМ” МАЈКА МИ - И?! – рече мајка ми - Што – и!? – прашав, иако претпоставував како ќе изгледа нашето “дружење”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Полека-полека увото свикнува, а се почнува од полесна за слушање музика, па се оди кон потешка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Од кога те чекам – ја прекорив. – Ми вети дека ќе напишеш роман во кој јас ќе ја имам главната улога, а не само бато да има таков.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Потоа, токму како што посакував, го извади оној нејзин сребрен прстен со голем зеленикав камен од показалецот и го стави мојот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Било, затоа што јас самата сум се грижела, а тоа досадува и заморува, и не е воопшто лесно за една мала детска глава.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
КОГА БРАТ МИ ОТИДЕ ВО ЛОНДОН Колку прекрасни денови беа тоа!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што се правиш на удрена?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)