Или како што би рекол мојот вујко, писателот од мртовечката постела: „Стануваш бегалец, малечок; се престоруваш тркач по маргините“.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
-Не, немаш право - му се здаде таа на другарот секретар - знаеш што ми рече мој Благоја кога тргна за на фронтот?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Погледнав во вратата и си помислив што би рекле моите да ме видат доцна ноќе како седам во собата со непознато момче, а толку сум мала, само десет години имам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Што би рекле моите да не ме најдат во креветот кога ќе влезат да ме разбудат за на школо?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
„Ова е песна, уште повозбудено рече мојот сосед.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Ако е така, рече мојот адвокат, таа треба да има некакви телесни докази на неа: гребнатинки, модрици, рани, за да се утврди дека навистина се работи за насилство...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
„Можеби самата едноставност Ве наведува на грешки“, рече мојот пријател.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Што ќе речат моите другари на кои им раскажав дека наесен ќе им подарам по еден примерок од романот за деца што заеднички сме го напишале јас и мама?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)