„Кое полномошно?“, реков зачудено јас, а Пере продолжи.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
А сега? Сега имам четиринаесет години, и нема човек, ако не ме видел извесно време, да не рече зачудено: „Леле, Бреза, колкава си пораснала, голема девојка си станала”, и да не ме одмери од глава до пети, загледувајќи се во мене како да сум осмо светско чудо.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Животните се без такво чувство! – рече зачудено Чанга. – Го немаат тоа чувство ни децата, сѐ додека не дознаат дека смртта постои.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Не разбирам, како знаевте? рече зачудено Камилски.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ми доаѓа на таквите да им речам, што сте зинале бре, што има толку интересно да се гледа на мене?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)