рече (гл.) - и (чест.)

— „Сполај ми ти, море мили боженце, кога и волку ме израдуа. Ами ако си рекло и тоа да дочекам?“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Не му бери гајле... така ми рече и командирот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ние сме, - рече и Шишман. - Аха, - рече фелдфебелот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„Здраво“, рече збунето брат му и застана. „Вие веќе се познавате“, покажа со главата кон девојката. „Здраво“, рече и самиот. „Секако дека се познаваме, ако она, денес, беше запознавање.“ Околу нив се буткаа гласови и лакти, тие и самите отпор во лаките за удирања, беа безгласни.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Но рече и дека не е во ред така две млади девојки сами без придружба на корзо да се шетаат навечер, па затоа ќе ги отпрати назад.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Дали само за кражба или рекле и нешто што не е за велење?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Еве, изминува така да се рече и златнава есен, никако да ги слушне очекуваните зборови.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
- Сега, рече и самиот Арсо пуштајќи го увото на преплашениот Цане.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- О, колку си пораснал, Зоки мој златен! – рече и баба.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Како што рекол и така направил, се потурчил... На новиот Турчин сите му донесле дарови... кој фес, кој појас, кој ова, кој она и убаво го дарувале.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
„Да, така рече и Сврдле. Е, а тие не знаеја како да ја изненадат Земјата и како да најдат помош.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Влажно е, а крв нема. Па, да речеш и не ме боли.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)