ржи (гл.) - коњ (имн.)

Ги џвака огнот гранките, се дели кората од дрвото. 'Ржат коњите, пиштат змиите, и сѐ бега ко без глава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со ноздри раширени 'ржеше коњот во пена - другар во триумфот жнеан; тој гордо ги газеше телата бедни што стенат ... Тажни стоновите беа.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Свињите сѐ уште квичат на долниот крај, до нив ’ржат коњите, само делот каде што биле кравите е претворен во одајки за кутрите бегалци кои се главната работна рака.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)