рипне (гл.) - од (предл.)

Кога му дојде мисла оти покрај жена може да го обрадува и со некое детенце, за малку што не рипна од постелата да го зграби дедот Петка и да летне, да ја земе Доста и да се најде дома каде ќе го гледа тоа дете, ќе го хране и подига, ќе биде и тој татко како сите среќни луѓе, ќе се радува на тој негов створ и ќе умре на неговите раце.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Илко рипна од столот, му се приближи на дедот Карабуклија; овој го зеде котлето од невестата Менка и го затсачи на верушките, а невестата Менка излезе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таман го досекол, Митра, како мало дете, рипна од столчето и ѝ вели на Доста: — „најстина ќе го печа дробот од петелот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мусли бег не беше подготвен така брзо да го прифати предизвикот на Дамчета, но и не сакаше неговите да помислат дека се уплашил, па, не испуштајќи ја пушката од раце, рипна од коњот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се слушнаа стотина растреперени гласови.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе се понасмевна и испушти едно: — Добро утро, браќа! Сакате ли госје? — и рипна од коњот. — Дал ти бог добро, Толе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сиве рипна од масата и се загна кон Тодора, уверен дека е некоја шега, какви во разни случаи правеа мариовците еден на друг.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Пред куќа има полициска кола! Бојана рипна од креветот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Томето рипна од креветот, сета поспана во лицето, веднаш отвори и со сета можна брзина го грабна ливчето.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Кадијата пламна и рипна од столот: – Како? Мојата заповед не се исполни? – тргна и му се приближи на Суља.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Вечерта си дошол од нива заедно со друзите аргати, седнале да вечераат и сиромајот му текнало оти ѓоа српот си го забораил на нива; рипнал од трпезата, без да јадит леб, и отрчал на нива за да си го земит српот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сум рипнала од рацете на човекот што ме држел и тетин ми да не бил ќе сум паднела право на стомакот на мајка ми.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
- Јас не сакам да седам во оваа клупа! - рипна од претпоследниот ред Панче Василевски.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)