Штом се роди човек, му велам, и нов гроб се отвора.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
7.4 А таму Мајка седната со скрстени раце Ја чита молитвата за празникот на Тишината На кој, јас знам, света вода ќе дотече Вода што говори Вода што ќе рече: Би небичас И се роди човек Во самица Сам.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)
– Колку е жал за кај што се родил човек“.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Во негов избор и препев се објавени книгите „Се роди човек“ од Р.Рождественски, „Оловното војниче на мојот син“ од Б.Окуџава, „Огледала“ од Е.Винокуров и други.
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)