сака (гл.) - никој (зам.)

Мене, секако, ништо не ми беше јасно, па љубезно го замолив да ми каже што подразбира под тоа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Па, почна, тој не сака никој со тебе да биде толку близок како што е тој.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Како го мислиш тоа“, го прашав.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И повеќе сакаше никој да не ѝ доаѓа, да не гледа сожаливи погледи, да не слуша утехи кои ѝ го навредуваа она убавото што ја брануваше пред страшниот судир...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Не сакаше никој да мисли дека не е во право, да губи надеж.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Надвор од домот се трудеше да бидеш насмеан и расположен, не сакаше никој да те сожалува и да ги гледа твоите страдања.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Не дека тоа ќе му значеше нешто, но сепак не сакаше никој да го види, не сакаше никој да го најде како го урива ѕидот...
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во такви моменти не сакаше никој да му влегува во ателјето, па и жена му, а и кога ќ е влезеше тој само мигум и само со крајчето на окото ќе фрлеше поглед натаму, без најмал напор ниту пак желба да го препознае онега што влегол; а не пак да му прозбори или да му отпоздрави.  Но овојпат, спротивно на нејзиниот навик, упадна жена му среде разгорениот оган на неговата творечка работа, И без да му остави и миг за да се сврти кон неа, прозборе со глас што одвај ѝ излезе од грлото: „На Нако му се слошило!”.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не сакаше никој да му доаѓа, а уште помалку самиот да појде, дури ни да излезе во дворот, да се пробие со колената низ троскотот барем до оградата на соседот, негов најблизоки другар.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Навистина, со трчање ги стигнував, ама додека да се вратев немаше кој да ѝ помага, не сакаше никој да ѝ помага.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
И ќе заминеше низ улицата, нема да оди со хеликоптер ниту со автомобил или автобус, ќе оди пеш, со униформата сокриена во куферчето што го носи на рамо; не сакаше никој да помисли дека е вообразен затоа што е Ракетар.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)