сака (гл.) - светлина (имн.)

Ги сака светлината и сенката. Живее по ќеиф, сѐ едно дали грдо или убаво, високо или ниско, богато или сиромашно, возвишено или пропаднато.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тој ѝ го осветлуваше патот, а таа сакаше светлина; ја грееше, а таа сакаше топлина.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Рид го цитира англискиот поет Китс кој нас нè потсетува на Понтормо, Пармиџанино и Грасиан: “Поетот - нема карактер.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)