Ние децата ја сакавме како да ни е наша баба, зашто нашите вистински баби останаа зад границата, едната жива, другата почината.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Тие летото го сакаат како мајка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Истите сакаше како мирисен цвет да ги дари, но не секому.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Се сакавме како дивјаци. Толку ни беше убаво што не сакавме да запреме.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
ЕФКА: Е, вие сакате како во песната: „Малце постојавме, Донке, кај чешмата, од изгрева, Донке, до заода.“
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Но јас ја сакав Ина на еден поинаков, сосема подруг начин од Луција: ја сакав како мој спасител.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Немаме време за губење. Денес, Томче, од татко ти збор да земеш! Ама машки со него да зборуваш!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)