Се почувствува слободен, одврзан, без нарилник, без самар пашито добитче, ждребе, јаре, теле. Не, не, нешто уште послободно: срнче, еленче, сокле кое не знае за никакво ропство ни ограничување; кое никој не може да го задржи кај што ќе сака да оди, по земја или по небо, преку планини, преку реки и мориња, на крајот на земјата и кога сака пак да си се врати во седелцето.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тие пак што немаа да платат, ниту пак имаше што да им се продаде „на телал", ги тераа гавазот и заптиите, што му ги ставаше на расположение витолишкиот мудур, со авалеџијата од село на село и им удираа секој ден по дваесет и пет стапови по голо месо дури можеа да мрдаат, да одат со нив, а откако ќе им ги искршеа ребрата, ги оставаа да преболат кај некој роднина или пријател, со строга наредба да си одат дома, да работат, да печалат и, на есен, кога ќе дојде авалеџијата, да платат на царот, ако не сакаат пак да јадат двојни ќотеци.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Тој што го сретнав, не сакам пак да го сретнам.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Сите да сакаат пак да дојдете. А за прање, ако треба и ајван товарен да донесете.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Еве господ сакал пак да ни донесе радост, велам, наслушај, ко ждрепче клоца, се јавува.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Курто: Ако случајно до утре не го напишеш мојот состав по македонски или ако на учителката не ѝ се допадне ќе те натерам ова што е во шишето да го испиеш! И тоа на екс!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Не сакам пак да го повторувам одделението! Разбра?!
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Таа знаеше што барал под креветот но не сакаше пак да го потсетува на случката и да го срами.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)