свети (гл.) - од (предл.)

Нафтата во ламбата гореше и чадеше. Светлоста не беше чиста, но пак поарно светеше од борина.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Еполети на рамо, на широки, како дланката моја; светат од сонцето златните ѕвезди.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Она бела кошула свети од белина, сѐ е чисто пречисто а најчиста ѝ е душата.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ели светеше од радост. Таа постојано беше нетрпелива - кога ќе тргне во училиште.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Течејќи од изворчето низ годините Водата откина од Огнот мали пламенчиња и стана многу весело, патот на Водата светеше од двете страни.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)