свикне (гл.) - на (предл.)

Келнерот застана, се поднаведна: дали чу добро. Иако свикнат на севозможни своеволности на гостите, сепак не можеше да сфати: „трубачот молам“...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Со кучињата поминав добар дел од животот, свикнав на нивната ќуд...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
- Ќе свикнеш на нечистото во грлото.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Сум свикнала на болка и не ми се умира насилно.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Место сѐ друго, се прибра, притивнат, и веќе свикнат на таа своја притивнатост.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И каменоделците дишеле шумно. Во таа шума на запалени човечки стебла, во тој оган што вивнувал од секое машко влакненце, ни Доце Срменков не останал неначнат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Чкртал со заби, го чуле. - Што е, што сакаш овде? прашал со гровтав глас и ѝ ги наслушнувал меките чекори, притаен, со претпазливост на вепар што свикнал на осаменост и на тишина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Девојката не го разбрала и се повлекувала пред суровата лузна на бледото лице.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Свикнала на осаменички живот, на дивина што се одржува во вечна тишина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
МЛАДИЧОТ: Би сакал да го добијам револверот со кој ќе ја вршам акцијата. Да свикнам на него.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Ако некој се наведнува преку прозорецот од другата страна на проѕирниот свод меѓу вообличеното и невообликуваното значи: Нептун се наведнал Посејдон посегнал, стрепел страотно китот убиец во височините се нурнал свикнат на дно, на бездна свикнат на најкусиот пат до центарот, внатрешниот круг на Психе до замислената точка, мигновената морфема: едната глава на едната, другата на другата страна, оностраната медузо, пијавицо осмоока стовариште за back-up фреквенција за реставрација, свргни ја од власт формата, поведи двобој восторжи ја публиката, гледалиштето дејството изделај го зад кулиси, класично спушти го пердето, занишај ја сцената оддалеку навева Вишниот виши, виши вишнее а под него тлее водена артикулација – Сѐ.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)