Во сите овие три земји, колку и да сакаат да свират на пијано во Европа, остануваат прврзани на планинските кавали.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И оваа париска старица, можеби како онаа од телевизијата, имаше мила физиономија и свиреше на гитара како онаа од филмот на виолина.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Како мала учела балет, свирела на пијано, посетувала театри, концерти, многу читала.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
А сепак тоа идилично постоење не ја намалувало тагата на Рајнер.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Раснел близу до Минхен, а доволно длабоко во природата; додека татко му сликал, тој бил покрај неговиот штафелај по полињата, до потоците и во шумата во околината на домот; остатокот од денот го минувал со мајка си, која понекогаш му читала поезија и му свирела на пијано.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
По три дни, го видовме како занесено свири на свиралка изделкана од врбова гранка, чекори како да чекори кон небесата, се крева ко да го носи морско ветре и го поткрева од земјата, а по земјата, занесени од свирежот, лазеа безброј змии, со кренати глави кон свирката и кон очите на нашиот другар.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
И токму во часот кога, откако се ослади со локумот, се пресегна по Коранот, се огласија харемкините, некоја свиреше на ут, другите пееја.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
кој знае да свири на гајда, прашува со полна уста јадење, и ние со очите го предаваме Флорина Богданоски и Флорин ја донесе гајдата и ја наду и војниците почнаа да ѕенѕаат со газот и тогаш се налути тој старшијата и од раце му ја дрпна гајдата на Флорина Богданоски и, гледај како се свири, му вели и ја дуе гајдата одново, му се црват образите, му се шират како и гајдата, и војниците стануваат, се фаќаат околу трпезите црквински, пијана работа, се фаќаат околу трпезите и после нѐ натераа и ние да играме, а тој свири, беше знаело мртвото, ако војник, беше знаело да свири и ние се фаќаме, било пишано да играме пред мртвите,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Еден војник свиреше на кавалче, едно загубено теле рикаше од преку река.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Значи ти им свириш на србомани, му вели на старшијата, не, господине, велиме ние, дали тој бил за господин, ама велиме, правиме лице, а старшијата зина, држејќи ја прегрната гајдата, не му текнува да ја пушти, 204
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој знаеше да свири на виолина.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сакаш свири на нив, сакаш успивај ги со лаги.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Ут со очила свиреше на виолончело на еден цртеж.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Под гранката на која стоеше танцуваа две штотуку испилени потполошки.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Гајдата ја засака уште како дете и не се делеше од неа; кога порасна свиреше на свадби, на веселби, на гости, на свршувачки; свиреше со љубов, со возбуда, заносно, поттупнувајќи со нозете под ритамот на свирката; ги надуваше образите, ги напнуваше вратните жили, мрдаше со прстите по дупчињата и испушташе весела или тажна мелодија спрема песната и расположението; со своето чудесно свирење некому му ги лечеше болките, а некому му ги доразрануваше.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Другарот Колојаноски беше ти свирел на грнета, стар занает, а Метеорот нешто малку знаеше да трга на хармоника.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Можев да свирам на харфа крај распламнатиот Нојов ковчег.“ „Спи, Исусе, ќе ти биде поарно.“ Ги опцу.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
„Сакам да ја сакам, ти велам. Тамбурата е ваша, сакам да ја засакам и да свирам на неа.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
19. ЗАБОТ ГО БОЛИ, ПА КРИВЕ - некои свират на тенка жица, тие што биле на концерт нивен добиле маски за сентиш лица...
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
А тој пак, иако „голем човек-ќатип“ на целата витолишка општина, во „френцки“ алишта облечен, не се срамеше и не се креваше наголемо, како некои селани што се беа пограѓаниле, та сметаа за простоталак да свират на гајда.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Свири на виолина, ми рече една вечер. Свирев и те гледав.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Свири на виолина, рековте двете, ти еднаш и таа многу по тебе, и мислев дека тие две вечери се една вечер и дека обете Марии се една Марија.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Зашто тука на површината од брегот имаше слики со хеленски лавови и медитерански јарци, девојки со месо од песок како зрнесто злато и сатири што свират на изрезбарените рогови, разиграни деца, расфрлано цвеќе долж плажата и јагниња што потскокнуваат по него, музичари што пребираат по нивните харфи и лири и еднорози што јурат низ далечните ледини и кории, разорени храмови и вулкани. 82
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Како да знаел дека животот ќе го самува по планиње, па уште како дете научил да свири на кавал поубаво од секој.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Како шофер, тој е безвреден, едвај способен да вози.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
(...) Во Тимбукту видов еден мал Арапин кој умееше со газот да свири на фрула, а педерите- бузеранти и пешкирите ми рекоа дека тој е вистинска личност во кревет.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Од мака само свират на кавал и толку се извештија, што бараат да се формира овчарска филхармонија!
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Научи да свири на пет музички инструменти, победи на неколку меѓународни натпревари од различни области, освои прво место на еден маратон и направи самостојна изложба на уметнички фотографии.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Госпоѓата што го најави концертот кажа дека и покрај тоа што Оливие тешко можел да ја прифати поканата да свири на овој божиќен концерт затоа што сите негови термини за концерти по целиот свет се закажани година дена однапред... Ја слушав Госпоѓата како зборува: ...
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Учителот Димитар ме научи да пеам. Да свирам на шупелка, на тамбурче.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Но сега во четата никој освен Шишмана не знаеше да свири на кавал.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Многу убаво свиреше на уста.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Лекар ќе биде, си мислиш, а со другиов можеш само да свириш, свирци да ни свират на обајцата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Заспаните свират на носот, бичат со устите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Од водата се накрева издишка, ти свири на уши, сол и јод ти лепи на устите, мене уште со прво ме потера на повраќање, сета сум ко ошумоглавена, воздухот ми станува плиток, не можам да го досегнам, не ми втасува дишењето,
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Завршивме во едно како импровизирано кабаре. Се свиреше на гитари, се пееше.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)