„Сврти ја казмата“, рече пак оној што го учеше Јована, „со шилестото удри.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Сврти ја земјата наопаку, истури ги сите води, дупките наполни ги со сѐ што е живо, пушти оган да ги претвори во мрши, да ги засмрди, да ги сврти во пепел, па ветер да го развее пепелот по црни неба.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
И, ајде сега не сврти ја пак на смеење, ама насмевката кон никаде не оди.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)