Како е семејството, го прашувам уште в кола. Добри се сите, вели тој.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Низ отворите меѓу штиците на сточниот вагон, Јаков ѕиркаше кон небото на кое наеднаш му се стори дека го виде Шабтај, кој оттаму му се насмевнуваше како тогаш, на првата вечер од последната Ханука, како да се сите дел од некој голем и непознат празник што се одвива далеку, на небото.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Интерпретациите на „Големото стакло“, всушност, се сите оние (бескрајно призматични) интерпретации, кои можат да се изведат од алхемијата, но, умножени се со можните толкувања во врска со Дишановата наклонетост кон алхемијата и нејзините „филозофски“ теми.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Идентитарно, ипсоманијачко, шизофреничко лудило. Нашите чудовишта се сите автисти- манијаци.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
И Земанек стана, отиде до автобусот, им рече на другарите да не нѐ пријавуваат како отсутни и да молчат; потем се врати и ние видовме како во нашиот автобус влезе наставничката по музичко, која не го познаваше нашиот клас добро; видовме дека ги прашува другарите дали се сите тука, и дека тие ѝ велат дека сѐ е во ред.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Ве молам, кога ќе се врати Луција на училиште, внимавајте малку на неа; знаете, таа е во еден вид депресија; мислам дека тешко се снаоѓа; некој од класот ја навредил со некое ливче-шеталче по класот и напишал нешто недостојно за неа; замислете, има луѓе кои и тоа го прават, па за жените пишуваат гадости; не се сите како Вас па да им испраќаат рози во песни“;
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А притоа и со такви денови во месецот кога ручекот или вечерата мораш да ја прескокнуваш?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
И не рековме ништо за дебелината? - Не рековме - се согласив со него - не рековме бидејќи жената е онаква какви што се сите жени што живеат без комоција.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Или во малку веројатниот случај да успеал, дури и откако те однел в кревет, докрај да се прави буч, сите други илузии ти се здробиле – според главниот лик во Приказни од градот од Армистед Мопен (1978) – откако потоа си отишол во тоалет и таму си му ја открил целата козметика.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Лео Берсани јако го пренесува чувството на геј-посраменост поради неминовната пропаст на геј-мажественоста упатувајќи на „класичното спуштање: влегува буч во бар и се топори наоблечен во кожа, зинува и звучи ко пешован, те носи дома, каде што првата работа што ја гледаш му се сите дела од Џејн Остин, те легнува на кревет и – и другото го знаеш“.320
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, дури и по Стоунвол (или особено по него), предосудената тактика да се смажестиш и збучиш за да бидеш пожелен баш и не изумрела.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Затоа, Пруст сметал дека единствениот начин геј-мажите да го надминат посакувањето стрејт-мажи и да успеат да се посакуваат меѓусебно, би бил да се прелажуваат, да ги глумат вистинските мажи какви што самите толку катастрофално не успеале да бидат и што е можно подолго да ја одржуваат шарената лага (иако никако нема да им успее да се преправаат многу долго).319
Така било, се разбира, во старите лоши времиња, пред геј-ослободувањето, кога геј-светот сѐ уште бил поларизиран поради поделбата на кралици и трејдови.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
- На работа се сите, кој жнее, кој вее, се обиде да оправда нечие задоцнување Повереникот.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Ослободените „братушки” сега не сакаат да си ги признаат своите грешки; ете зошто изјавуваат дека тие се сите русофили, и дека го милуваат рускиот народ, но не ја милуваат руската влада, која не ги изразувала народните чувства кон Македонците и негативно се однесувала кон секоја искажана од народот симпатија кон нив.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Последниве беа и се сите тенденциозни по прашањето за народноста на Македонците.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тие се сите резултати од досегашното наше самосознавање.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Многу тешко да нѐ собере со сиот тој багаж, - рече Рада, која се чудеше зошто ѝ се сите тие работи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Сега тука се сите. Само Чако не е тука.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- На крстот се сите страни од светот, вели Григор и се крсти.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ама не би многу време и крвта му се крена, му оживе, му се свапери. И почна да се качува по војниците. Голи војниците, безмалку, се сите исти.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Понекогаш, Винстоне. А понекогаш се пет. Понекогаш три. Понекогаш се сите три истовремено.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Мокри се сите тројца, ама се нема време ни место за било какво соблекување.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
На, гледај...“ ги вади од долапот и ги фрла пред неа; прва фотографија: Профим со жена си Профимица; таа е со испупчен мев, трудна; крај нив се сите четири ќерки: Царјанка, Девица, Венера, Андромеда; облечени која како се нашла во моментот кога сликарот дошол; зад нив: плот со оретчени плотици на кои стојат наврени празни грнчиња, стомни, чупки; дрво што се превиткало и со едниот дел влегло во фотографијата; Профим со поднакривена шубара и исшилени мустаќи подвиткани нагоре; едната рака ја држи префрлена на рамото од Профимица, а со палецот од другата рака притиска на малото џепче од копоранот; Профимица е забрадена со шамија тргната над очите, како да се затскрива од сонцето или како да се срами; втора фотографија: Профим и Профимица, сами; Профимица е со доста потпорастен мев; фотографијата е направена одблизу како за на ѕид или надгробна плоча; жена му ги држи рацете скрстени на мевот, а тој ја држи под рака; зад нив се наѕира вратата на чија клучалка висат потки од дрен и кукурек и дел од детската глава нацртана со креда на вратата и чијашто уста е развлечена во смеење; трета фотографија: пак сите заедно, но сега Профимица ја држи во рацете долгоочекуваната принова на куќата - бепчето Скрче; се гледа: фотографот имал голема мака додека успеал да го фати овој момент кога бепчето ги отворило очите, при што насмевката на Профим, од долго местење и стоење, останала како сиросана, како скаменета; девојчињата од пресилно блескање на сонцето, замижале и изгледаат како да спијат! четврта фотографија: Скрче качен на коњ.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И ќе победиме, макар што се сите против нас.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
„Тука ти се сите магариња“, му рекол.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Надвор се сите изведени.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
ги менуваат имињата на луѓето и на местата, на својот јазик не смееш и да се расплачеш, мртвите да ги испратиш, ако зборот му се украде на јазикот, јазикот може да биде и пресечен и откорнат, мајките им ги затнуваат устите на децата, со раце им ги затвораат, ги задушуваат; од Јужна Грција се сите служби: и учители и попови и полиција, сите ни кажуваат што треба да работиме и колку треба да работиме, но никој не ни кажува како треба да живееме, ама кога ќе победи нашата партија, ќе нема човек на човека роб, ние слободно ќе зборуваме и на својот јазик ќе учиме...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ама, уште ништо не знае, не му се сите на број.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ништо не ми вреди што се сите од странство, што на моите другарки им се допаѓаат и би сакале да ги имаат, што ме прашуваат каде сум ги купила, па кога ќе кажам од кој град и која земја ми ги донеле мајка ми или татко ми, се воодушевуваат.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Што вреди кога ми е здосадено од сите нив.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)