се (гл.) - во (предл.)

Такви се работите во општество во коешто владее културата на убавото.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тие работи се мошне вознемирувачки и се случуваат во истото време кога и модерните примитивци, како бунтовничко движење, се во потрага по нов идентитет.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Да биде апсурдот уште поголем, Митревски истакнува дека работата во хотел „Епинал“ била сѐ само не нешто што би можело да се нарече дејност на „културен работник“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По предлогот за спроведување на ликви- дација, судот е должен да донесе решение за отворање на постапка за ликвидација – во рок од осум дена по приемот на предлогот, без одржување јавна расправа (чл. 113, ЗВ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во ликвидационата маса на водостопанството над кое се води постапка за ликвидација не влегуваат инфраструктурните системи и придружните објекти кои се во функција на вршењето на дејноста определена со овој закон (чл. 115, ЗВ).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, Митревски таму работеше на опслужување свадби и веселби, беше приморуван да чисти ѓубре, работеше на утовар и растовар во хотелот, копаше канали и извршуваше секакви други работи кои 62 не се во домен на неговите квалификации, ниту пак во рамките на новосклучениот договор за работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Најголемите непријатели се во нас самите. – Но ние нема да останеме со скрстени раце! – Ако решат да јурнат на козите, тешко ќе може некој да им застане на патот. – Ќе видиме, ќе видиме... – заклучи Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И козите и луѓето се вознемирени и се во потрага по излез.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Оваа музика има такво својство што не можат дури ни сите кои се во салата да ја доживуваат.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Само, бидејќи содржината и формата се во тесна меѓузависна врска, луѓето не можат да увидат во што е играта.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И, ете, и кога можеби не се во прашање највисоки побуди, можно е да се создадат големи дела, во случајот целиот свет, сосе нас луѓето, од трошка кал и едно ухнување здив.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тешко е да не се препуштиш на целиов провинцијализам што сака да се напика во центарот на сите збиднувања, да држи говори, да се слика пред медиуми, а да не ти пропаднат сите шанси за нормален живот, зашто конците на твоето кутро суштество се во нивните раце и тие ти ја даваат единствената навигација по која ти треба да живееш, ти ја даваат единствената смисла на живот по која треба да трагаш.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Како и во поглед на сижето овие ставови се најекстремно манифестирани во него­вата „вистинска” фаза.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во филмот Mario banana (1964) пак, кој исто така му припаѓа на тој ран период, Марио Монтез, впечатливо нашминкан, сензуално јаде банана алудирајќи на фелацио; ова е уште една верзија на Eat, со додавање на сексуална конотација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Меѓутоа, дури и кога се во прашање потенцијално шокантни, сензационални сижеа, Ворхол со разни постапки создава и одржува монотонија, најчесто со репетиција („Кога постојано одново гледате грозна слика, таа навистина нема никаков ефект“); потоа со дистанцирано, ладно бележење; со држење на средиштето на настанот вон објективот на камерата, т.е. со еден кастриран сензационализам (Blow job).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Инсистирање­то за вистинско време не е толку воочливо кога се применува на субјект или сиже кое е доволно атрактивно само по себе да го одржува вниманието (документарно интересен настан), но кај Ворхол тоа е склопено со некои толку монотони, репетитивни сижеа (односно објекти, дејства) кога се во прашање концептуалните дела, што уште повеќе ја продлабочуваат нивната монотонија.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во Розино и во сета „Розова долина“, во послендите мајски дни, сѐ е на нога, зашто сите се во екот на бербата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Со познавањето на нејзиниот запис, можеме во склад со „теоријата на единственото поле” да влијаеме на половиот организам со такви физичко-технолошки постапки што се во склад со идентитетот на за половоста релевантните супстрати и на нивните законитости. okno.mk | Margina #22 [1995] 111
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
7. кога се враќав од јапонија како да се враќав од иднината каде што се во полн замав курсевите по интерпункција на изненадувањата и каде што гравчето на леб се мачка а не како кај нас што се крка со лажица гравчето наше насушно на леб се мачка јапонското гравче
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Придавката „хаотичен“ во употреба влегува дури на преминот од 17-иот во 18-иот век и долго е употребувана за одредување појави и процеси кои што не се во битна врска со бивствувачкото, барем не со она бивство со кое сметаа природните и општественонаучни (историски) онтолошки замисли.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Кај Ботеро, социјалната комедија не гаѓа грижи на совеста, неговите ликови се среќни накрај да бидат јавно, официјално, без никаков срам она што тие се во длабочината на душата; тие накрај се совпаѓаат со самите себе и тоа ги прави среќни.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Хиперцивилизираната афектираност во облеката на кралот на Непал и неговите придружници, смешните набрани околувратници огромни колку воденици и потпетиците високи како копаните на венецијанска куртизана, се во совршен контраст со дивјачката голотија на Калибан и останатите островјани.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сепак во оваа година на ревизионирање на Колумбо и на страсните дебати за мултикултуралноста што се во пораст, Гринавеј е изненадувачки колеблив во проширувањето на славната тема од „Бура“ за господарот наспроти робот и колонизаторот наспроти колонизираниот. 50 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Необичните временско-просторни односи не се во конфликт.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во 1973 г., во Гејелоу пејџис биле наведени 118 геј-барови во Сан Франциско; сега ги има 33.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“454 ‌Заменувањето на геј-баровите со страници за онлајн друштвено вмрежување значи дека сега можеш да си ги бираш геј-луѓето со кои сакаш да се дружиш пред воопшто да се сретнеш со нив и пред да ги запознаеш.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Томас проценува дека „бројот на геј-барови (во поголемите градови) се намалил од врвовите достигнати во 1970-тите...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од 2008 г. до 2011 г., бројот на геј- и на лезбејски барови и клубови во базата на податоци на издавачот на туристички водичи за гејови Дамрон се намалил за 12,5 %, односно од 1610 на 1405.451 Падот бил уште пострмоглав пред 2005 година.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Врвот во Менхетн бил во 1978 година, со 86; денешниот број е 44“.452 Во меѓувреме, „Грајндер почнал со работа во март, 2009 г., а сега има над два милиони корисници, од кои половина се во САД.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Стаклената несигурна вага на која се мерат неразоткриените работи со познатите, многу тешко ја одржува во рамнотежа во услови кога мислите се во непрестајно движење.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Умот и интелегенцијата ја создаваат креацијата, и тие се во движење, претходно биле родени.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Нашите родители, доаѓајќи во Виена, имаа решено, како и многу други Евреи во градот, да им го пренесат еврејството на своите деца само преку крвта, но не и преку религијата; се надеваа дека тивката асимилација и сочувувањето само на невидливите белези на нашето потекло – оние кои се во крвта - ќе направи да бидеме рамноправни со останатите граѓани, а самите тие остануваа во својата вера онака бесшумно како што татко ги изговараше зборовите додека гледаше во „Талмудот“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Салата во која престојуваме кога врне дожд личи на третокласна чекалница во некое зачмаено село, особено поради тоа што има умоболни кои секогаш носат шапка, очила, стап и облека за патување, речиси како во приморските летувалишта, и кои тука се претставуваат како минувачи…
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Овде навистина има и такви кои се посериозни случаи, било да се нечисти, било да се опасни. Тие се во еден друг двор…
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нашиот татко ни се приближуваше единствено кога ни ги раскажуваше животите на Ное, Јаков и Мојсеј преточени во детски приказни и налик на бајка, а и понатаму ни остануваше далечен, постојано свесен, како што се свесни некои од луѓето кои направиле нешто многу подоцна од мигот кога требало тоа нешто да го сторат, за разликата помеѓу едно и друго време; нѐ гледаше нас, своите деца, кои бевме помали од децата на неговите деца од првиот брак, и можеби таа негова свесност беше најголемиот јаз меѓу нас и него, јаз кој нѐ тераше да го викаме „татко“ а не „тато“, „татко“ кое звучеше како – „господине“; не годините, не верата која тој ја имаше а која нам не ни ја даде, туку свесноста дека нешто направил предоцна и тоа предоцна е преголем јаз, беше она што му даваше форма на згрченост на секој негов гест, секој негов збор го правеше да звучи како предупредување, секоја негова топлина ја смрзнуваше уште пред да се упати кон нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кутрињата што се во мене не се обични кутриња, туку кутриња сокли, кои не ќе џавкаат, туку ќе пеат, ќе чуруликаат, ќе кликтат и ќе ве прославуваат, летајќи над вашата глава.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Други од нас се во Грција и ги проучуваат грчките интереси и грчката историја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Јас мислам оти ние треба да бидеме лојални кон Турција, но претполагајќи оти турското правителство и народ ќе разберат најпосле оти интересите на нивната држава во Европа се совпаѓаат со нашите и зависат најмногу од нив, а не си противречат, и затоа Турците први ќе треба да го докажат искреното сакање да се во мир со нас и со тоа да ја заслужат нашата поддршка на нивните интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но бугарската благодарност е само еден ден до пладне, а после Бугарите ќе речат оти тоа го направи Русија со свои планови да го завладее Балканскиот Полуостров, спасувањето на кој ќе се наоѓа во Англија, и затоа Бугарите, наместо да се во сојуз со “великата освободителка”, ќе се фрлат во скутовите или на Англија или на другите непријатели на Русија и на словенството.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Затоа ние треба да се откажеме од секоја мисла за револуција напролет, уште повеќе што реформите ќе се воведат, зашто со нив е врзана честа на две големи сили што се во состојба да постават сѐ на своето, – и да се зафатиме за нова, т.е. културна борба, во која првото место ќе треба да го заземе прашањето за нашата народност и нашиот национално-религиозен развиток.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од дотука реченото е јасно оти борбата помеѓу Бугарија и Србија за влијание во Македонија како резултат го даде развивањето на свеста дека судбините на Македонија треба да се во рацете на Македонците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но Турците со тоа што нѐ нарекоа нас: рајати и ѓаури, гледаа на нас како на луѓе не од извесна народност, а што се во а извесен однос спрема нив, господарите и правоверните.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но таквата постепеност има место ако два соседни народи се во нееднакви политички услови, тоа значи, едниот, т. е. покултурниот народ господарува, а другиот, понекултурниот народ е заробен или, најмалку, нема полна политичка слобода.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
34. Кои се во Бугарија главните претставници на Организацијата? – Татарчев и Матов.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Оттука многу јасно се гледа колку Бугарите не се во состојба да ги бранат не само нашите, но и сопствените интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
47. Јас сум еднаш уверен оти во мојата постапка нема ништо предавничко: 1/ оти мислите, не само на приватни лица како мене, но и на сите Македонци од бојното поле и од Бугарија, и мислите, барањата и предлозите на целиот бугарски народ и на бугарската влада не се во состојба да ги изменат погледите на големите сили и на Русија врз потребите на македонскиот народ; 2/ сите усилби понатаму одвај ли ќе го променат поведението на државите по нашето прашање.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Објаснувајќи ги односите помеѓу несвесните ментални состојби и свеста, Серл го формулира својот принцип на врска: „Сите несвесни интенционални состојби се во принцип достапни за свеста“. (стр. 156).
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Во книгата „Кралот на мајмуните“, Бора Драшковиќ вели: „Човекот е дупло суштество и во него и двата лика, и мислечкиот и чувствителниот, се во спрега“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Прашуваше со смеа, кога одговараше брчките во бранчиња му бегаа од ушите и се вливаа во краевите на устата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Гордите штркови и силните орли се во вечна вражда и нема господ што ќе ги спријатели - ни штрк се жени за орлица, ни орел за штрклица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Остап ги читаше, одвреме-навреме енергично прашувајќи: „Оџаците се чистат редовно? Печките се во ред?“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
По ѕидовите од изгланцан мермер беа налепени наредби за Старечкиот дом бр. 2.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Овој бутик никогаш не го прескокнуваш, мила моја. Цмок!“ - двајцата се во гардеробата метар на метар, тој се смешка, таа се кикоти, се скокоткаат - цмок, цмок.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Многу практични потреби им разрешуваше на жителите на Потковицата, многу тајновити нешта, многу легенди, многу остатоци од цивилизациите и војните што поминале тука се заплатиле во неа па и ден-денеска се во жив натпревар со времето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Рацете и нозете ми се во синџири.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се шушкаше по ќошињата дека Ване и Ганка се во љубов иако и мајка ѝ и очувот не сакаа да чујат за Гавранот туку бараа зет што има занает в раце и - дуќан! Зошто и дуќан, не знаев.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Готов е за долна земја, вели, двете нозе му се во еден опинок.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Колико си у војсци, није то коломас, Маричиќ, не подмазујеш волујска кола, сето време сум на фронт, господине капетане, не шкљоцај у празно, Гвозденовиќу, одакле си, од Македонија, тукашен сум, нож и ножнице на крају, Пешиќу, чија je Македонија; сега - засега ничија, све иде кроз нишан и мушице, после како ќе речат големите и господ, големи смо ми Мегленовиќу, оќу сунце у цев, дали би побего, кај ќе бегам господин капетане, сега сите војски на светот се во Македонија, јужна Србија, Мегленовиќ, не ми паѓа на ум да бегам, велам...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не се догледуваат оти се во душата, а душата е секаде до кај што стасува умот. „Ако тревата мрда, а ветер нема, има нешто друго што не се гледа.“ Така велеше Лазор Ночески.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Германците се во Братиндол и во Ратиндол. Под Пелистер. Со нив има и Бугари и Унгари. За туркање на топовите ги зеле. 188
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дозволи ми и натаму да ја гледам пепелта. Ќе се вратам, кога ќе станам посилен и ќе ти бидам ученик, и на крајот од Патот ќе ја здогледам розата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Со чудна простодушност, рече: – Сите исцелители и тревари во Базел тврдат дека сум измамник. Можеби се во право.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Телефонските линии помеѓу Bronx и Queens се во прекин, информациите се блокирани, овие од Bronx гледаат само TV-Bronx, оние од Queens само TV-Queens.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Клетките на уживателите на хероин се во постојан процес на сушење и повторно растење.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Повраќањето е помалку или повеќе неизбежно кога не уживате често хероин. Издишувам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тој Антуш Крстин и сите домашни ќе се во коцката слични на преголеми заробени молци во илјадагодишен калибар.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Рацете и нозете ми се во синџири.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ако се во прашање грблести вештици, еднооки џинови или зли волшебници со свински чурила, ќе ме снема пред да трепнеш. Ни ураган не ќе ме стаса.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
„Повеќето компјутерски ентузијасти и многу хакери се технички добро потковани но не се во контакт со поширокиот свет.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
[...] Бевме во можност да дадеме каузални објаснувања кои генерално се во согласност со наодите на Пијаже но кои даваат подобар увид во механизмите што стојат зад процесот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Зошто AI и когнитивната психологија се во ист чамец Се чини дека се повторуваат сомневањата дека AI и психологијата имаат многу заедничко; и всушност, имаат однос на суштинско (и притоа во пораст) взаемно помагање и збогатување.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Клучовите на утрешниот ден се во нашите џебови.“ Беа како џинови во задимената кафеана, луѓето, дури и оние најпијаните, кришум ги гледаа од своите маси.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сите случувања се во умот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од друга страна, некои од нив изгледаше како да се во добри односи со чуварите, им се обраќаа со прекари и се обидуваа да добијат некоја цигара низ шпионката на вратата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Сѐ додека се во оваа соба, чувствуваа двајцата, ништо лошо не може да им се случи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пролетерите никогаш нема да се побунат, ни за илјада години, ни за милион. Тие не се во состојба.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога светата заповед пристигна за пристапување кон работа, се состанаа двајцата кадии, ама при одењето во Булачани, заедно со шеријатскиот ополномоштен застапник на пашата, кадиите одредија и сведоци, старци и спахии што се во близина на овој имот, и тие како чесни луѓе на овој вилает да ги потврдат меѓите.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ќе ти пишам бела книга, еј моме!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
На даден знак со шамичето играчите застануваат, свирачите се во напрегнато чекање. Очите на Атанас се исполнуваат со солзи.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Миндерлак со перници. Перниците и пердињата се во македонски стил.
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
И не можам да се начудам како тоа нашите луѓе се во состојба дури и на другиот крај на светот (опкружен со светлечки реклами и блескави локали) да ги откријат најтемните дувла и со огромен мерак да се нурнат во нив.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Постојат и холивудските студија... само што најголем дел од нив воопшто не се наоѓа во Холивуд: Ворнер Брос и Дизни се во Бурбанк, Сони е во Калвер Сити, Јуниверзал е во Норт Холивуд, Фокс е во Сенчури Сити...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Од синови, снаи до зетовци, внуци бирократски лебарки се котат ко глувци за професионалци нема тука место швалерките стручни се во министерство
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Макар што била свесна дека лаицизмот и клерикализмот не се римуваат, туку се спротивставуваат, се мешаат, вујна Клементина лесно разбрала дека овие конгрегационисти на Балканот се во некаков „свет сојуз”, кога беше во прашање спасувањето на младите балкански души.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Ех што... Концесии се во прашање... Сакаат да добијат експлоатација на руда и нафта во Албанија...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Но јас сум жив, ќе ја уверува, нашите приказни се во кристалната ваза.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Основното учење на Хегеловата филозофија е тврдењето дека светот и општеството се во постојан развој и дека тој нивни развој е незадржлив.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Но тоа беа денови на среќа кога ситните недоразбирања не се во состојба да ја растурат примамливата палата што ќе ја крене заслепеноста.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сите тие се во право. Само што насоката не им е погодена.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
- Дали имате постигнато хармонија во животот, дали се обидувате да балансирате со работите кои ви ги сервира секојдневието?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Дали кон се во животот гледате со реален оптимизам?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога се една до друга тапкаат во место. Кога се раширени – е тогаш се во тесно.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Сите мои одговори се во книгата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
ХЕРЦОГ: Важно книгите се во ред. СИВИЌ: Да.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Во политичката анализа за расположението на народот во Македонија, тој ќе истакне дека „поголемиот дел од цивилите ги имаат почувствувано ударите на војната и сега се подготвени за формирање сопствена влада.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Нивните села се концентрација на нечистотија и сиромаштија, дури и во поголемите села во долините каде што луѓето се во многу подобра ситуација".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Веќе цел месец се во влажните земјанки.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Секогаш кога ќе продадеме слика земаме само малку од парите; главнината се користи таа слика да се направи достапна за повеќе луѓе, преку каталог на пример, или книга, постер и сл.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
А. Денет: Вашите каталози, публикации се во голема мерка дел од целиот проект.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Универзалноста на 0 и 1 во магијата и религијата - Јин и Јанг, - денес се манифестира во дигиталните сигнали, двата бита кои се во основа на примената на сите дигитални програми во светот на нашите мозоци и во нашите оперативни дискови.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
КИБЕРРЕЛИГИЈА НА БЕБИ- БУМЕРИТЕ До 2000-та година преокупациите на беби-бум генерацијата ќе бидат дигитални или (ако ги употребиме старите парадигми) филозофско-спиритуални...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Некои твои колеги сфатија дека парите се во Митко, и тоа не пари, туку марки и зелени хартии, - му довикна Спасе-Грав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
— Сите му се во Америка. — Ами, оти тој останал?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)