Описите на настаните, личностите и политичката состојба што тој ги презентира се негови и тие се добиени и зацртани од него без контрола на официјалните грчки власти.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
Тој се ослободува од прегработ на Гога, тешки му се неговите раце, и пак влегува полека внатре.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Тие што не се со него, се против него и се негови непријатели што треба да се истребат.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Не сакав да го прашам какви се неговите планови.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Сиот Амстердам е на вода. Лежи врз шипови, длабоко вкопани во земјата. Тука се неговите темели.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
- Се слуша дека овие страшни, неизлечиви епидемии се негово масло, дека крвавите наезди на источните фанатици ги предводи лично тој, престорен во белобрад старец со огнен поглед или во генерал со наежени мустаќи.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
- Види... на чардакот, ова се неговите чорапи, се сеќавам, кога ме допираше..
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Колку и да се маскирал со брадата, она се неговите сини очи. - Да, да! Тоа мора да е тој.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Сѐ што знае тоа се неговите познајници од маалото, чаршијата и селаните пазарџии кои доаѓаат во пазарните денови.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Јосиф воздивна тешко:
„Децата се негови, негово име ќе носат.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Сандри копнееше да дознае какви се неговите мисли и планови.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Мездрите во Зелениково, Беране и Ајдинче се негови.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
ја знаеш приказната за штркот и штрчицата, ме прашува, кажи ја, му велам, некој ѝ ги заменил јајцата на штрчицата што ги лежела, вели, а кога јајцата се испилиле, вели, штркот видел дека испилците не се негови и почнал да ја врти главата над гнездото, над голиштарците, и само штракал со клунот, замавнувал како човек што се крсти, вели, штракал и се гледал во испилците и во штрчицата, вели, а потоа викнал и други штркови да го видат срамот, вели, и тие ја истерале штрчицата настрана и долго штракале, се договарале за потаму, вели, и после ја викнале штрчицата назад и почнале да ја тепаат со клуновите по глава, вели, так, так, так, а таа само стои, а потоа ги отепале и голиштарците нејзини, вели, ги кренале високо и ги отпуштиле озгора;
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И доста беше сега само да се застане на едно место, од каде се гледаше целото село, и ич да не се праша чии се новите и најголемите куќи во селото, за да се знае кои се неговите бригадири.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Овие си се неговите, си рече.“ 258
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сите Нови Години се негови сопатнички, негови девојки, додека доаѓаат од далечниот север.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Богат е со минерали, метали, неметали, разни видови извори на вода, лековити билки, пештери со живи гасови, можеби и неоткриени руди, видови јаглен и многу други неосознаени состојки кои се негова содржина.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
НЕДА: Го чувствувам околу мене како сениште. Понекогаш ми се чини дека сите сенки и црнила во овој дом како да се негови сојузници... како да ме прогонуваат.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
- Јас ништо немам. велам, тапиите се негови, оти и куќата и нивите се негови.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)