се (гл.) - таму (прил.)

— Е, сега ми е криво што не дојдов, вели, може да се таму и мажите наши.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Се качив на врвот од планината, го сочекав самракот, потоа срамежливата, добра светлина на првата ѕвезда, па втората, третата, другите ѕвезди на темната дланка на небото ги палеа своите оганчиња, и јас знаев дека сите самовили, сите џуџиња, сите духови на претците се таму, на нив, на блиските ѕвезди, дури и фараоните, и светците, ја разбираат мојата желба, ми ја подаваат раката“.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Тие веќе се таму о Грамос и почнае да влаче, да пренде и да плете.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)