се (гл.) - толку (прил.)

Во тој контекст би морал да го цитирам Монтењ: „Ги сакам селаните, тие не се толку учени за да резонираат наопаку”.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Живееја во една од оние улички во кои куќите се толку збутани една во друга, што комшивките знаат што манџа во чија куќа се крчка, кога се подготвува пастел, кога, бурмуелос или алхарос7.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Го знам нивното маало, зашто навратував кај мајка му и носев алишта за теснења, поправки и поткусувања и како што ќе влезев во маалото ќе ме пречекаа исти гласови на две жени што везден се довикуваа: - Сара! - ќе викнеше едната - Што е Бела? - ќе прашаше другата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тоа никој не го забележува, но таму се толку близу човечката немоќ и човечката семоќ.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Прави сјајна кариера на дипломат од највисок ранг и доверба на својата земја и во мене предизвикува извесно задоволство и гордост дека сум го познавал.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
— А бре, кој има јака глава, де баканека удри, ама нашите не се толку јаки можат ѕид да туркаат — се јави пак првиот трупар. Ho друг ce замеша: — Море, имаат донекаде право војводата и Илиа, имаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Оние црвените, ѕуниците, полесно се кинат, поароматични се, но не се толку благи како плускавиците. А и поситни се...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Некои луѓе (многу мал број) по долга употреба на оваа дрога, имаат проблеми со дишењето кои се толку опасни што можат да предизвикаат смрт; други се жалат на пре-стимулација.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сигурно се прашуваше кој ги пали и што ќе му се толку многу ѕвезди.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Не му одговарав ништо, а тој сам коментираше, највулгарно; на пример, ме праша дали би ја заменил ученичката Луција со една коза, оти тој би можел да ми најде коза од неговото село, кога веќе мислам дека козите се толку сексапилни.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Вработените во Нешнал ривју можеби се постојано во потрага по нов материјал, но сигурно не се толку очајни, па да имаат обичај да ја прегледуваат страницата на Универзитетот на Мичиген, ревносно исчекувајќи го точниот миг кога на полугодието Службата за студентски прашања ќе ги објави предметите што ќе се изучуваат наредниот семестар.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За убиените четници не кажуваа: “Убиени се толку души Македонци, ами толку души Бугари”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
(Претпоставувам дека една од причините што Фикцијата и СФ-от им се толку блиски на помладите читатели е тоа што, во услови на простор и време прилагодени така да им овозможуваат на ликовите да патуваат слободно низ тој континуум, и на тој начин да избегнат многу физички опасности и временски детерминираности, смртноста е ретка тема.)
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
- Ајде де... Па не се толку? - Мислиш строги... - ја прекина Рада среде збор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Далеку треперат слабите светилки на градот. Сепак не се толку слаби.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Офицерите само пијат и играат карти. Некој се толку пијани, што под стража водат соиграчи за карти.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„За девојките секогаш се мисли дека се толку чисти.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најтешко од сѐ ѝ беше да ги остави своите. И без тоа се толку беспомошни.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Нејсе, ако се толку магариња, и попот, и Илко да не дадат нишчо, алав нека им е табиетот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Плажите покрај Пацификот се толку долги и широки што никој не се прашува ќе има ли место за неговиот пешкир.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
- Мамо, ти нема ништо да им направиш на зајачињата. Тие се толку добри! Тие се наши другарчиња!
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Се случува импресијата од бележникот да ја префрлам на компјутер, без преправки.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ако се толку упорни, а расказите божем бавно, не мачи се толку да пливаш.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Квалификациите за писател - не се толку одредливи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Да, тие се секогаш таму, да тие се толку далеку...
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Не сосем доволно за да види како првата плоча му станува платинеста.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Колку долго живее? Дваесет и пет години.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тие се толку ретки. Чита дека снежниот леопард јаде цицачи и птици. Осамено живее.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа еден на друг не си го доверија, но веруваа дека Французите, сега кога се толку блиску до своите домови, сепак ќе ги пуштат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)