Но пред да ја напишам телеграмата за падот на бургибизмот и ставот на земјата којашто ја претставував, се сетив уште за еден настан кој можеше да има клучно значење за тоа.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
А тие, ќе ме сетат уште оддалеку и уште оддалеку викаат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но, оној цимет! Дали ќе го сетам уште еднаш мирисот на цимет од косата на Луција, макар и во некој друг живот?
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ама јас го сетив уште на ручекот: сркаме маштеница, го квасиме лебот полесно да се џвака.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Во сето тоа истрелот се изгуби просто како да не постоеше. Го удри, тоа го сети уште веднаш, уште по тупиот одзвук, уште пред да ја види крвта, како се развеа во една црвена перјаница како облак по белината околу она погодено, збеснето - самјачиште.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Не ќе се сетите уште еднаш да берете туѓо.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)