си (гл.) - ваков (прид.)

СОЊА: Матеј! МАТЕЈ: Да, мама. СОЊА: Како си? (Пауза) Зошто си ваков? (Пауза. Тишина.) БОРИС: Одговори ѝ на мајка ти, Матеј.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Се отвора вратата. Во собата влегува берберот. Никој не мрда.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
КУРТА: Добро зошто си ваков? Нападно глуп, не фотогеничен и изобличен!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
- Ха, ха, - рече Претседателот. А Змејко мислеше: кога си ваков, без ниедна трошка сигурност, и кога неа си ја загубил толку евтино, како овој тука, тогаш не ти останува ништо друго, освен да ги повторуваш зборовите на другите, да ги повторуваш нивните движења, да чекориш како што чекорат тие и да се смешкаш вака проклето изгубено, а смеата да ти е сѐ друго само не смеа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)