си (гл.) - сега (прил.)

— Не ако го сторите, ами ако го сториме, речи. Ете, и ти си сега со нас.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Каде си ? да видиш како се извршува тоа најтешко – занимање – родител. Каде си сега?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ми појдоа милите: Каде си сега? Каде си мажу мој покоен?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Каде си сега? Да ме видиш! Да! Да! Каде се сега твојте две раце? Ти безгрешен!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
За многу чаршијлии ти си сега тепе што не се досега.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Татичко, кога ти би знаел, не би ме оставил вака сама во шумата, сигурно би презел нешто.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мајко моја, најмила моја мајчице, почнав да липам, каде си сега ти, да ја спасиш својата мала ќеркичка, знаеш ли што ѝ се случува?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ами ти бре Силјане, како си сега со татко ти, али го ризаш потроа?
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)