- Многу си вредна, ама малечка си и треба повеќе да јадеш, - ѝ рече чичкото, гледајќи ја со топла насмевка.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Сакаш да расцутиш пред мене, па сите да гледаат во тебе, сите да зборуваат за тебе. Завидливо си и злобно...
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
МИТРЕ: Слушај, синко, штом ќе појдеш во Америка, во вилаетот што ќе те однесе компанијата, веднаш пиши му едно писмо на кумот Донета и кажи му сѐ кој си и што си.
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
ФРОСА: Здрав да ми си и весел, пи наздравје!
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
КОТЕ: Жив да си и вековит бре, Панде, ти нас — господ тебе да те насмее. (Како горе општо смеење).
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Денес, еве, и Ѓорче е мртов, мртов си и ти.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
А башка, директорка си и на таа плата срамота е!“
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Паметен си и знаеш зошто на работа никогаш не доаѓам со бемвето кое татко ми ми го купи за матура пред пет години.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Такви се шупелките, таков си и ти, врескаво братче.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Но, млада си и не знајш како одат некои нешта во живото.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Рече: „Добро, значи Влав си. Мислев, можно е и да сум се излажал. Влав си и риба си. Човек, ама риба во хороскопот. Знам, сега ќе бидеш збунет“.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Зашто ова попладне има прсти од блискост од свое в месо да ти се вовлече капнато да се протега под кожа во коски во сѐ што си и што не си. И не стој се искачи рекава го мина брегов ќе плисне врз тебе ти трчај да не те стигне сево попладне зад себе што го оставаш дур не го изгасне. Трчај гори попладнево.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Има ова попладне прсти од блискост од свое. В месо да ти се вовлече и да молчи тешко и изморено, капнато да се протега под кожа во коски во сѐ што си и што не си.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Дали си мераклија на собирање печурки, шумски јагоди и боровинки? А можеби си и неустрашив ловџија на кој му дошло преку глаа од тепање зајци, еребици и препелици.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
Разбуди се, му велиш, не се буди
заспиј, му велиш, не заспива
полубудно, полуживо
- распнато по краците
на логичките схеми на контрастите
зависно од глаголот
ти треба начин, временска димензија
просто да знаеш дали си и каде си!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Скоро и не трепнуваш. Не одолговлечуваш. Најголемиот дел од времето дури и не знаеш за тоа. Мртов си и точка.“ Се качивме горе за да спиеме.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Чиста си и сѐ така убава, како кога дојдовме заедно во оваа куќа.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Сѐ што се случува во селото: добро или лошо, се случува на него: преку него врват и свадби и свадбари, и погреби и музики, и арамии и војски, по него во селото доаѓа една власт а си заминува друга, по него се испраќаат и пречекуваат луѓето за војници, печалбарите по светот; на него седнуваат старци и старици да се топлат на сонцето, на него везилките од селото се собираат да везат и пеат; на него се читаат наредбите на власта, по него се тркалаат бочви за да киснат во езерото; крај него се садат муренкови стебла за сенки; на него говедарот го собира добитокот за пасење; којшто ќе дојде од градот или околните места да купува и продава, на него купува и продава; тесните сокаци: одат кај ќе им текне; се кршат, се извиваат, се провираат меѓу куќите, кружат и пак одново се враќаат и излегуваат на широкиот пат крај езерото; по отпадоците што се фрлаат на нив, се знае која куќа што готви за јадење која што заклала; која бара заскитан добиток или деца, во која се веселат, а во која водат војна; по тие сокачиња, ако си невнимателен, можеш да се чукнеш во столче, во синија, во каца, во кош, во тезгере, да се слизнеш на лушпа од тиква, од лубеница, од лепешка; да цапнеш во бразда што одненадеж ти излегла, да се сретнеш со натоварено добиче со кое не ќе можеш да се разминеш; да ти лавне одненадеж од некоја порта куче, да те запраша некој кој си и кај одиш, да те викне некој што започнал сам во дворот да пие; низ нив и зиме и лете струјка ветер од езерото и шишти како низ тутурка, како низ оџак; галеб кога ќе се најде во нив, креска како да се загубил; боите на куќите: сината: луѓе вљубени во езерото, во мирнотијата, во спокојот; мудри, темелити, неизбрзливи во ништо, сигурни во она што го прават и говорат, верни на она што го преземаат или ќе го наумат; добри, предобри, душицата како на дланка да им се гледа; засакаат ли нешто - се врзуваат за него трајно и за век, како што се врзуваат земјата и историјата; зелената: скитници; непостојани во сѐ: во потфатите, во работата, во мислите, во духот, во зборот; она што го започнале денеска да го кажуваат, ќе го завршат вечер, утре, или никогаш; не држат многу за ред, за збор: зборуваат за работи што не им се доволно јасни, одговараат на прашања пред убаво да размислат, решаваат пред да бидат наполно сигурни; слобода и ширина имаат во сè; жените со рулче на раце или на босици седат на прагот; децата им мочаат кај им е ќеф, седат на прагот или скитаат по сокаци; очите им играат како во масло.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Увидуваш ли веќе која си и со каков дар те очекува разиграниот свет пред тебе!
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
- А можам ли да знам кој си и од каде си?
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Поарно е малку да се отспие и да биде човек трезен кога е буден. (Пауза.) Ја сретнав Лиле. Праша како си и те поздрави. СТЕВО: Не ми е гајле.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Абе ти, толку ли не си вешт да ја прочиташ фарсата? А згора на тоа си и професор, писател, и што уште не.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
од секаде ги бркаат домородците, а ако излезеш еднаш, враќање нема, си фрлил камен зад себе, оние што се инаетат ги клукаат со сол, а вода не им даваат, ги полнат со рицинус, со струја и со спици, со киселини и со куршуми, со гол газ на гол мраз им го бришат паметењето, да немаш родно место, да не спаѓаш никаде, склучува договори и со Бугарија и оттаму си ги зема Грците, а Македонците ги брка во Бугарија, секаде ги поттурнуваат, им ја истргуваат земјата од под нозете, на ненадејно ги фаќаат; жените велат: не ни чинат мажите затоа е вака, а никако не си и никако не е; секоја година нов ветер, нова вејавица,
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Е, некогаш ќе се случи: на некој да му избега ногата кај тебе, ама јас ќе свикам, еј, кој си и кај одиш?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Многу си вредна, ама малечка си и треба повеќе да јадеш, - ѝ рече чичкото, гледајќи ја со топла насмевка.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Сакаш да расцутиш пред мене, па сите да гледаат во тебе, сите да зборуваат за тебе. Завидливо си и злобно...
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)