Истото се случуваше и со Делга Чешма. Пронашле Дамческите вода горе, на сртот на почетокот на западниот лак на Потковицата и предложија да ја симнат долу, на патот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Карванџиите ги убиваа, водата ја испуштаа од мешините, храната ја поганеа, коњите и оружјето ги пленеа, а војската, иако горе, на Чауле, гладна и жедна, не смееше да се симне долу, во полето, и да ги ограбува чифлизите; нивните стопани, Турци, имаа власт и над војската.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во сојузничките војни, пак, против Турците, по победата над нив на Алинци, во есента 1912-та, прва во Потковицата навлезе српската војска.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ме погледнаа од високо и не ми прозбореа. Слатко се наручаа туна конзерва и се симнаа долу покрај езерото.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Јас се симнав долу до водата и гледајќи во синото, ја осетив онаа стара и позната потреба да запливам, да одам кон ширта колку што се може подалеку.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Се качивме повторно горе кај неа.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Се симнав долу.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Коста Ципата не се качил на една од плочите, туку, исто како и тие, се симнал долу, под плочите.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Додека Н да успее да се симне долу, таа веќе беше одвлечкана од скитници- препродавачи на старо железо.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Откако се преоблеков, се симнавме долу во салата.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Кога ќе се погледнев во огледало, не можев да се препознаам, бев облечена во тетовска облека, образите ми ги нацрвија небаре тетовски јаболка.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)