Косата ми се слива преку ушите, ми слегува на рамена.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мувите слегуваат на водата што ни капе.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Следниот степен на сложеност е инверзијата на оригиналната тема: мелодијата секогаш слегува на оние места каде оригиналот се искачува, и тоа за ист број полутонови.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Така и Силјан коњарецот, голема радост му се сврте на голема жалост, чунки од големата радост слегувајќи на земи не стори мукает да не го окрши шишето; да што рекле стари: "зла суправа – готова штета", така му се сторило и на Силјана, дека силно паднал на земи и го удрил шишето од каменот и го окршил парче по парче и водата се разлеала по каменот.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Францускиот поет Андре Френо (од генерацијата на Кено, Тардје, Мишо, Понж, Гилвик), при една посета на манастирот Свети Наум, беше загледан во лицата на светците од фреските на манастирот, речиси го запамети секој израз на лицето, играта на боите, нијансите.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И потем, излезен од манастирот, гледајќи во бескрајната синевина, слегувајќи на брегот, сретнуваше луѓе во августовската жега.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Молчејќи слегуваме на напуштениот друм и пеш го поминуваме патот што некогаш беше пат на разделба.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Лесно ранетите сами слегуваа на копното. На мостот стоеше војник и на секој му даваше ќебе.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Селаните излегуваат, слегуваат на патот. Јас ги гледам меѓу решетките од пенџерето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
ВЕЛИКА Слушаме ќе се враќаат војниците. И секој ден слегувавме на Скара, на џадето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Еднипати тежината ми слегува на нозете, вели, од рацеве се преместува на нозеве.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)