ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тие се преполни со расправи за différance И нејзините делувања.

Да ги сумираме двете опсервации: првата е дека ако е деконструиран еден текст доаѓаме до еден поим, за кој не можат да се изразат никакви факти во споменатиот текст; втората е дека поимот за différance се добива со деконструирањето на тоталитетот на сите лингвистички ентитети.

Од ова следува дека фактите за dif- férance воопшто не можат да се изразат со помош на лингвистички искази.

Тој интерес малку е задоцнет, но од тоа сѐ уште не следува дека тој си нема сега место меѓу нас и дека може да ни напакости.

Доколку смислата на изразите во јазикот е конституирана преку правилата за нивна употреба, и доколку тие се можни единствено врз основа на согласноста во рамките на една заедница, следува дека јазикот е нужно, т.е. логички, јавен.

Заклучната поента, во поглед на врската помеѓу следењето на правилата и размислувањата за приватниот јазик, е следнава.

Неопходно следува дека настаните имаат форми и облици сами по себе, пред да се употребат во било кои конструкти.

[Следува дека односот помеѓу конструктите не може да се разгледува со помош на бинарната логика]; да се користи бинарната логика всушност значи да се исфрли третиот [генерички] поим, позадинската генеричка природа и да се третира биполарниот контраст како тој да може да се појави и да има значење и во изолација.

Логички следува дека дури најелементарните и основни перцепции мораат да бидат конструирани со примена на апстрактни „категории”.

Следува дека секој од спротивните полови на конструктот е „позитивен” сам за себе. (види Benjafield 1983). Husain (1983, стр 16-18) понатаму забележува дека: Дефиницијата на биполарноста како релевантен контраст, како контраст кој е неопходен за значењето на конструктот, е интензионална . . .

А од тоа следува дека има најмногу да учиш од оние што мислиш дека се подолу од тебе.