слезе (гл.) - од (предл.)

Мудурот, мифетишот, ќатипот, мулазимот, даскалот Бино, Колобан, Суло колџијата и коџобашијата Трајко Лесната, слегоа од балконот на Влашкиот ан, откаде од високо денеска го гледаа орото, и, нога занога, сите џумле, влегоа во портата на коџобашијата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Па, слези од атот, може ќе ти помине лутината ако позборуваме.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
— Ајде, Пеце и ти Трајче, одете еден на Пешча, еден на Црквишче — да вардите да не се врати муљазимот однекаде, та да направиме ошче денеска попара без мас.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе слезе од високата меѓа и отиде право во крчмата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Се провикна Марко, а Толе слезе од ѕитчето и му честита на новиот комитет во Градешница.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не само Татко туку и присутните блиски беа изненадени кога штом запре возот и вагонот со натпис Paris (Gare de Lyon) се најде на вообичаеното место на перонот, Климент Камилски со куферчето слезе од возот, со бегол поглед и поздрав со кимање на главата, се упати до соседниот вагон во кој беа трите сандаци со книгите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се фатил Итар Пејо за глава, пак слегол од магарето што го јавал, ја ничкосал главата и почнал да плаче, вика, туфка, аман Господи.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Слезе од возот, купи каранфил, си го закачи на реверот и се упати по главната улица кон паркот.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Ме одведе на периферијата, и јас, штом слеговме од автобусот, видов дека во градот гостува циркус.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Ќе одам сам“, реков. И слегов од насипот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Слегов од мотоциклот и реков дека не сакам, дека мотоциклите не ме привлекуваат, но дека можам да го научам Земанек да вози подеднакво добро колку и јас.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Гавазот остана пред црквата и, со почит ли, или од замор, слезе од коњот, па почна божем да си ги протега нозете, кога пред дојдените се појави калуѓер.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
— Е добро, слегов од бината.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Станала Неда да си земе нешто дома и Силјан слегол од куќа, та ѝ го зел клопчето што везела сосемати игла и го качил на куќа, та го скрил во сламата за ич да не се сеќава.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Слегол од амбарче Силјан долу и тргнал за дома да си влезе, чунки рано било и малку времето расипано со дожд и лапавица, била уште баба Марта, та домашните си седеле крај огон и си се грееле.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Секое одење на пазар, Силјан, уште неслезен од коњ, право ќе појдеше кај лебарниците и ќе земеше еден топол сомун ас-екмек и ќе си купеше тан-алва, та ќе јадеше.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Кога стасавме во Будимпешта на станицата Њигати (западна). Кога слеговме од возот и кога пред моите очи блесна убавината на тој велеград јас, а веројатно и сите други деца, останавме фрапирани, бидејќи дотогаш не знаев дека постои струја...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Има ли доброволци што сакаат да одат да растовараат? - праша Евдоксија, а потоа слезе од бината, отиде потаму во игралиштето и викна: - Доброволците да се постројат по двајца покрај мене!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога слезе од возот, Ване не појде со врволицата по перонот па низ холот да излезе од станицата за да продолжи по улиците на кои во тие утрински часови се среќаваа само луѓето што одеа на работа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ќе слезам од воз и ќе побрзам низ село до куќата на Капсула. Патот ми е познат, и по слики, и по мириси, и по звуци.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Олелее! – плаче Зоки сега уште погласно. – Баба, ба...баба не ми да-дава да сле-слезам од масатааа!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Гладен е, не може да биде погладен, но инаетот не му дава да слезе од масата. И, што да прави?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Но за да пристапиш кон извршување на заповедта (Да го исплазиш јазикот користејќи придружба звучна) Вистината треба да слезе од ридот на одбраните Да ја прифатиш како академски поучна И да поверуваш дека ти ја праќаат привилигираните..
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Сите овие луѓе на кои партијата им беше ветила блескава иднина, само да слезат од планините – за да станат нова класа, работничка класа, силна, челична, виорна, примерна, бестрашна, непобедлива – да ѝ зададат смртоносен удар на победената класа, на нејзините остатоци.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се најде заедно со луѓе што не прочитале, а многумина и не виделе книга во животот, особено оние што слегоа од повисоките планини, со појадрите кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Козарите кои се избавија од големите селски работни задруги, сега, слезени од планините, според татко ми, се најдоа во стапица.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Трајче слезе од коњчето, ги зеде парите за кибрит и се врати в село.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Брзо втаса таму. Слезе од коњчето, го пушти да пасе и седна до изворчето.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
А кога правта се стаи, виде дека таа е единствениот човек што слегол од автобусот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сонцето изгреваше. – Сега ми е мене ред да јавам, – реков јас. Братучед ми Мурад слезе од коњот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Удрив по мускулите на коњот. Наеднаш тој пак се исправи и фркна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Стоеше сама на патот, како заслепена утка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сета дивина слезе од планината и се доближа до селото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пак Оруш збесна, им свика на мајсторите да слезат од чатијата, да запрат; зеде неколку пакетчиња динамит што ги имаше за кршење камења за варницата, и почна да ги пали и да ги фрла во куќата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Коњот бревташе од нејзината тежина, а и Дукле имаше голема мака помагајќи ѝ да се качи и да слезе од коњот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)