слуша (гл.) - ти (зам.)

Штом слушаше ти за неговото убиство, твојот поглед пламнуваше а ужас; и, вцрвен од лутина, клетва ти даде во својот гнев - дека одмазда ружаш.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Потем се подзамисли. – слушај ти, - му рече на Пецета. – Ела ваму!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ама, татко ми, дали од што беше претходно лут, не попушташе: - Ме слушаш ти мене или не? – праша. - Те слушам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Слушај ти, слушај ти, бучеше силниот Русин. - Дојди со мене, дома.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Јас не можам да ти ги изредам сите, па нити, жено, да слушаш ти седна!
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)