Гласот на саатот ќе направам да се слуша на два саата одење од Скопје, му реков, а ќе направам тој да чука и а ла турка, и а ла франка.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Ни велеа дека дури и ќе нѐ ослободат од Турците, а ние за возврат требаше да одбереме дали богослужба ќе слушаме на бугарски или на грчки јазик.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тито – Чанга! – се слушаше на сите страни, како во времето кога се извикуваше „Тито–Сталин”.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Имаше села, цели краишта само со наши луѓе и не сакаат да слушаат на грчки.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Се слушаме на телефон! - двајцата си ветија речиси истовремено.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И долго слушам на твојата висорамнина како прскаат зрната на летото.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Не се сомневам дека ќе бидам слушана на радио „Ласер“ или гледана во моето шоу за обични луѓе со необични проблеми ама, за секој случај емисиите ќе бидат снимени и, кога телефоните нема да заѕвонат во контактниот дел, тогаш, како сите други, ќе речам: „Драги мои, гледаноста е сензационална,линиите се блокирани од јавувања.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Скоро слушав на телевизија , да речам и гледав, на Водно имало речиси 1000 видови различни растенија.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)