- Ајде, спанко! Станувај! Неделата помина, училиштето те чека, - ја слушна мајка ѝ.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Козичето нè пресретна пред дворот. Зад него одеше татко ми. – Нека ви е со среќа козичево! – ни извика весело татко ми. – Тато купи козле, тато купи козле! – изврекавме сите заедно, да слушнат мајка ми, соседите, другите кози, сето Козар маало, Градот, Партијата, Државата, Балканот...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Крчо пак, скриен во малото ќералче, слушаше како шепоти Нешка кога беше зборот за него — да не ја слушне мајка ѝ — а после заедно со Тода се смееше изгласи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)