Заканувачки ми прошепоти, да не слушнат другите: - А бе, нели ти реков неколку пати утрово во Музејот, па во првата кафеана да внимаваш каде одиш со умот!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Мислиш дека и твоето подголтнување на плунката, твоето дишење ќе го слушнат другите.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Потоа го слушнав другиот чичко како го прашува тој што разговараше со мене:
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
На заминување, Псалтир Палигоров дискретно му рече на Татко, без да го слушнат другите, дека во Архивот добиле сигнал од Федерацијата, дека тој сигурно ќе го добие Орденот на трудот, вистина од последниот, трет ред, но, сепак, тоа ќе биде одликување што го доделува маршалот.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Потем продолжи гласно да го слушнат другите задолжени за мојата судбина во родната земја: - Што сме сакале да порачаме само ние преку Атеистичкиот музеј, а испаднало нешто друго, како на пример, во Вашата глава?
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
„А железово нема да го фарбаме?“ а другиот рече, „Е, сега, сите ако ги фарбаме до никаде нема да стигнеме“.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)