сме (гл.) - ѝ (зам.)

Маргина е ко алхемичарска рецептура, сѐ некои таинствености...) со овој расказ дебитира не само во Маргина туку воопшто, и благодарни сме ѝ што за тоа го избра токму нашето списание.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ние ќе сме ѝ последен товар. Ќе не извлекува еден по еден.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Чии беа овие зборови. Јасно чии.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Тоа што си го знае напамет: - Стомниња, бардиња, грниња, уш, ќукш, ги тера магарињата, натоварени со посатки и само вика: стомниња, бардиња, грниња, купете за умрените, за погинатите, вели, за курово здравје гинеа, за ветер во магла, вели, ама мора нешто да ѝ имаме згрешено на мечката од Москва, стомниња, бардиња, грниња, мора да сме ѝ згрешиле, нѐ има секакви ’рчпали, вели, стомниња, бардиња, грниња, не ни е за џабе налутена мечката, вели, не нѐ гледа за ништо напоречки, вели, стомниња, бардиња, грниња, ни пушти шенци, чкрапји и тавтабици и сега чешај се, ако можеш да се досегнеш, стомнина, бардиња, грниња, вели, нѐ остави да нѐ делат ко варена тиква, ко чајчаре, една велка овему, една велка онему.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)