сме (гл.) - на (предл.)

Пак сме на асфалтната патека. Се ближиме кон Платомон, не случајно.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
се уште сме на свадби распеани по свадбите намќори замрморени сал туку лелекаме по гробиштата па ги забораваме мртвите.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Авионот ја допре земјата токму кога дисплејот над седиштето покажуваше дека сме на две илјади и шестотини метри надморска височина и тоа беше уште еден знак дека сме живи и здрави поблизу до ѕвездите а ние веќе си знаевме од домашните политички пароли дека и сонцето е ѕвезда.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Времето бара олеснување – рече старецот. – Ние сме на средина меѓу набрекнатата утроба на небото и жедната утроба на Земјата: тие, одвај чекаат да се соединат, толку многу си се потребни еден на друг, што веќе трпението им попушта.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„И доста е веќе. Ќе поаѓаме. Онисифор Мечкојад е на пат за Кукулино.“ Зад него застана Никифор Ганевски.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Прав е Онисифор Проказник, браќа. И дење и ноќе сме на исто место. Ни до идните Поклади не ќе стасаме до Лесново.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ЛУКОВ: Тоа не е возможно. Сега сме на работа.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
- Мочај колку сакаш, му велам, сега сме на полпат и мочај колку сакаш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Добри сме. Подготвени сме на тој што мислиме дека е подобар од нас сѐ да му дадеме.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Меѓутоа, наспроти Rychlack, психологијата и AI треба да се пријатели, бидејќи сакале или не, ние сме на истиот чамец, а тоа може да биде последниот брод што плови кога ќе дојде до помирување на стриктно биолошкиот поглед на луѓето (не мистичен) со предметите на проучување во психологијата (верување, намера и смисла).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Ние сме на почетокот на ручекот, ќе видиме на крајот, рече Мајка пред да замине со госпоѓата Камилска да го донесат новото јадење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На крајот од овој век, меѓутоа, сведоци сме на спротивни тврдења: Пол Фаерабенд и други се залагаат за „науката како уметност”, а задачите на дизајнот - којшто, како и некогаш, претставува уметнички момент внатре во занаетчиството, односно индустријата - стануваат сѐ пообемни и поприсутни.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Ние, и гологлави макар, речиси безглаво зазбревтани сме на пат од едно бегајќи, кон друго трчајќи, сѐ така...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Сепак, констатирам, подобро е отколку да сме на пат.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ние ли сме на ред? Не, ти одговорив.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Да, ох, ДА!“ „Ние сме на полето вон градот. Ќе можете ли да дојдете утре?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Крај на империите Сведоци сме на крајот на империите, но не само на крајот на советската туку и на американската империја, а без сомневање исчезнува и последниот остаток од француското колонијално царство, а со него и структурите создадени во Африка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Затоа ми се обраќа со молба за помош, за да не ја суредат неговата сакана ќерка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ми пречи кога ќе ми се обрати некој почитуван психијатар, кој претходно ме нападнал во јавноста со зборовите: „Тој така зборува пред децата, а ние сме на истата страна во борбата против страдањето“, и испаѓа дека тој има ќерка од осумнаесет години која „одлепува“, и за која тој не сака да им падне во рацете на полициските психијатри и да добива електрошокови. Margina #21 [1995] | okno.mk 61
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во новово време сите сме на работ на нервите и живеачката сѐ повеќе ја доживуваме како синџир од неуспешни реформи во кој ни се препелка чекорот кон лесно ветената иднина.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Како што наведуваат повеќе критичари, глобализацијата50 не резултираше со детериторијализација (како што би се очекувало), ами сосема спротивно, со повторна територијализација на економскиот простор.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Сведоци сме на прогресивна ерозија на границите проследена со создавање на нови.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
- Та зар ние не сме на крајот на светот! – Воздивна преморената кралица на вештерките – ете зошто се чувствувам загубено и прекапано.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Уште Томе не дорече, скокна една ученичка: „Јас сум од ОУ „Димитар Миладинов“ - еве тука - во непосредна близина, не сме на никаков терминал - ама издувни гасови колку да сакаш!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
НОВЕ: Отежнати се условите за работа. Главно сме на терен. Не е лесно.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Но, што сме испоседнале со нив вака како да сме на настава во природа?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Помина зимата, пролетта, а ние сме на исто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некој се обиде да заплеска со рацете, но Захаријадис ќе подвикне: — Ве молам, не сме на митинг!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Молчи, велам, не сме на игранка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние сме на „Осма линија“, а другарите да ти бидат на „Деветтата“. „Осма линија“ е целата со Грци од Кавказ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)