сме (гл.) - мал (прид.)

Црвениот плоштад и онака е црвен од цвеќиња Ренесансата е изговор за еретиците но се вклопува во куќниот ред на Инквизицијата во нашата допуштена и официјална дијабола нашата настраност и смисла за Анатема можеби сме мали и смртни можеби без престан се вртиме околу себеси и Сонцето а светот е некој непознат Infinito но барем имаме сопствен пекол и одбираме кого убиваме!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Само ветуваат. Како да сме мали деца.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Знаеме ние дека мајка ми и татко ми неизоставно ќе дојдат да нѐ бакнат пред спиење, заедно со нив ќе ја отпееме нашата „химна“ пред заспивање: „Ние сме мали дечиња, играме како мечиња“, и ќе се смееме потоа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Ние сме мал народ, вели, и ако не можеме да се браниме со сила и со оружје, ќе се браниме само со господа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За Велигден ќе донеле женски обувки, ама зимски.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Старата концепција од шеесеттите, тнр. концепција на “мегафон”, зборува за медиите што произведуваат ѓубре, а ние сме мали, и праведни кога ги напаѓаме носејќи им ја на луѓето вистината.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Деловите одговараа: ние сме мали точки.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)