сме (гл.) - уште (прил.)

Среќни сме уште само на рабните подрачја на нашето опстојување.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Инаку зар немаше да сме уште понесреќни поради големиот број испразнети рамки што ќе ни се нишаа пред тоа зачудено око на споменот?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Каде сме, зошто сме уште тука, во овој круг на пеколот, на дното што се гледа, еден од девете, за секој прв и последен, тешка навреда.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Требаше да стигнеме вчера. Појдени сме уште од вчера утро. Но снегот не нѐ пушташе.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)