Џинот се смее Никогаш не дружел со толку откачен затвореник Ние сме играчки на релативноста, вели тој со епилептични гестови Инструменти за реализација на сложени композиции Од кои прска умот а облаците воздивнуваат Гледам како растат отровни насади во неговата утроба (На моменти кожата на Џинот станува проѕирна Дури и розовомлечна, како кај Аксолотлот На Кортасар или како статуите на Буда излеани од Кинески проѕирен порцелан).
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Заклетвата што ја даде не смееш никогаш да ја прекршиш. Господ и на двете ни е сведок.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тие двајца не смеат никогаш да застанат еден наспроти друг. „Јано, зошто бог јаде лубеници?“
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Мама: Ама при неможни услови секогаш постои надеж, не смее никогаш да згасне... долго молчење...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)