Дури по многуте нејзини лелекања што ги избегнував тргајќи ја слушалката од увото, разговорот фати нормален тек, поточно Роза спомна дека денес би можела истовремено да плаче и да се смее бидејќи во овој момент ѝ се причинувало оти животот ѝ се движел на патерици!
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Се смеам и им велам: Немојте да ме омаложувате.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Ме болеше ама се смеев бидејќи тие веруваа дека сум некоја ситна алка во некој важен синџир!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)