Добро се сместија таму, државата против која се бореа не ги обвини, за една рецка подолу им ги призна чиновите макар што војнички беа неуки и објавија книги за тоа како ја поминале граѓанската.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Ако имала среќа да поживее уште некоја недела верувам дека ќе смислила начин како самата себеси да се смести таму каде што наумила. И тоа без твојот сандак!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тенџерињата и тавите што блескаа, чиниите што беа сместени во шпајзот за порцелан, редиците чаши што беа на полиците, сите предмети во кујната, во трпезаријата и во гостинската соба, изгледаа како да знаат дека се сместени таму затоа што Кети сакала да бидат таму.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Човекот сериозен, траурен, а јас, недосетлив, и понатаму со мајтапџиските алатки.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)