Татко ми, по овие зборови, ја оттргна мислата од книгата, ги спушти очилата и присобра сили да ја смири мајка ми, која не се сеќаваше кога ја видел во ваква расположба, па рече: – За утре ми ветија вреќа брашно.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Но тој веднаш се созеде. Се обидуваше да го поврати поранешното расположение. Сакаше да ја смири Мајка.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)