смири (гл.) - ум (имн.)

- Остај тоа, бре синко - му рекол царот - туку глеј што је дауџија ќерка ми, што си је удрил три трешници и не си ја дексал за невеста.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Така велејќи му к'сметот на умот, беше се смирил умот и отишол, та му влегол на момчето и веднаш беше се свестило оти згрешило и беше си кројал еден тертип како да му речи на царот за да излези пред него, за да му речел нешто.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)