смирува (гл.) - негов (прид.)

Всушност бев со впечаток дека не ме смируваат неговите зборови туку токму тој лет на звуците, што оживуваа во мојот слух а веднаш потоа се трансформираа во разиграни птици.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Костадин не чека ни минутка, како што се смирува неговата раздвижена појава, така ја одзатнува својата воденица.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)