Движењето коешто со сопствена волја минува низ просторот преминува во апсорпција со самиот простор - крај на отпорот, крај на самата сцена на патувањето (како што млазниот мотор веќе не е енергија на продирање во просторот, туку се придвижува така што пред себе создава празнина што го вшмукува, наместо, според традиционалната шема, да се потпре на отпорот на воздухот).
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Така е достигната центрифугалната, ексцентрична точка, во која движењето создава празнина што ве апсорбира.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)