спои (гл.) - со (предл.)

Слична тенденција се воочува во Србија кадешто пак имаме држава која не се темели врз модерниот поим за народност, туку се споила со една пред-државна етничка мешавина, па така на Косово на иста територија парадоксално постојат две паралелни држави: српската државна власт и парадржавните тела на Република Косово.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Се лизга кон реката, од каде, споен со Птицата, ќе долета како летен кумулус со сребрен отсјај, пред нивната шумска колиба.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Говорењето на функционалниот јазик, со кој ги извршуваме секојдневните работи, вообичаено е споено со силно пригушување на придружните телесни состојби.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Уште кога придавката ќе се споеше со именката на која најмногу ѝ прилега (како во паровите ’пулсирачка...хипотенуза’ или ’автоеротична...пирана’) глетката стануваше трогателна.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Главата на Мишкец е сокриена со некој вид четвртести скафандер, споен со две цевки со висок бел апарат со стаклена капа.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Одамна умре. Го ожаливме. Го спремивме. Убав сандак му зедовме.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Но, си реков, почетокот е секогаш споен со утрото.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Само Кристина ќе се спои со него. Само таа ќе се ослободи. Не се плаши. Не му врти грб.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Зборот веќе се споил со каменот, визијата станала дел од градот...
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)