Не помрднувајќи се, не отворајќи ги очите, ја спружи раката.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И токму ја спружи раката да го дофати, зракот наеднаш рипна и ја прескочи оградата. Славчо веднаш по него.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
Дваесет и десет - триесет аспри, мил ибн Тајко.“ И Марин Крусиќ ја спружи раката.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)